اکنون در آذربایجان کمتر دهکده ای توان یافت که جشن ها و عروسی هاشان بدون عاشیق برگزار شود. حتی در مناطقی که عاشیق نیست، فرسنگ ها راه پیموده می شود تا عاشیقی به جشن دعوت شود و مجلس را با سخنان حکمت آموز و ترانه ها و منظومه های دلنشین خود برگزار کند. عاشیق ساز می نوازد. ساز آلتی است شبیه تار، مرکب از نه سیم که به سینه می فشارند. نام ابتدایی و قدیمی آن قوپوز1 (Qopuz) است که چیزی شبیه کمانچه های کنونی بوده است. اکنون همراه هر عاشیق، اغلب یک یا دو «بالابانچی» و «زیرناچی» (= زورناچی) و «قاوالچی» هم هستند که او را همراهی می کنند. گاهی نیز چند دسته عاشیق یک جا ظاهر می شوند و پایکوبی و هنرنمایی می کنند...
کنگره :
ML309 /آ4م3 1388