در طول تاریخ ادبیات ایران بعد از نوابغ غزلسرا کمتر شاعری را می توانیم بیابیم که در انسجام کلام همپای شهریار باشد و در میان نامداران ادب معاصر شاعران انگشت شماری داریم که در وارستگی و عرفان با شهریار برابری کنند. بی شک آثار ارزشمند و عارفانه و ستایش و مدح معصومین در شعر شاعر شگرف روزگار برای همیشه خواندنی و ماندنی خواهد بود. شهریار شاعر آزاده ی دردآشنایی است که سراسر زندگانی پربارش از عشق و آزادگی و دلدادگی موج می زد. سخن سرایی که تمامی ذرات وجودش با محبوب و معبودش پیوندی جاودانه داشت، عارفی وارسته که از همه تعلقات عاریتی و تمنیات آنی و فانی این جهان زودگذر ناپایدار گسست و به دنیایی سرشار از ابدیت، عظمت و زیبایی پیوست.
کنگره :
PIR8129/س2س2 1392