آشنایی نسل جوان با مفاخر فرهنگ و ادب گذشته خود آنان را به این باور می رساند که درباره خود و آینده خود و مملکت تدبر و تفکر نمایند، از دقت در زندگی گذشتگان چراغی فرا راه آینده خود فراهم نمایند تا با دیدی بازتر و روشن تر آینده خود را ترسیم نمایند.
هر یک از متفکران و ادیبان گذشته– بسته به حال و مقام خود- دنیایی از عرفان و اخلاق و عشق و معرفت را– که حاصل تلاش اندیشمندانه آن هاست– برای ما به یادگار نهاده اند تا گفته های آن ها سر مشقی اطمینان بخش برای نسل های آینده باشد. اگر از عرفان سخن گفته اند، راه رسیدن به دوست را به ما نشان داده اند، اگر از عشق سروده اند، راه عشق ورزیدن به کمال را به ما نمایانده اند، اگر حماسه گفته اند، تا غیرت ایرانی بودن را به ما بیاموزند و اگر از اخلاق و باید و نبایدها گفته اند، تا مدینه فاضله ای که در خور انسان و انسانیت است، به دست ما ساخته شود. . . .
کنگره :
PN466 /ح8ن2 1387