دعای صباح

استفاده ‏های بجائی که از متون قرآنی و روائی کرده ‏اند شایان توجه است. ذوق سرشار ایشان که در فراز و نشیبهای این دعا به وضوح مشهود است در خور فهم همه طبقات می‏باشد در حقیقت عرفان عام و عرفان خواص و عرفان خاص الخاص است. هر کس بقدر فهمش فهمید مدعا را هر خواننده‏ای را با خود به پیشگاه علی (ع) برده و به دو زانوی ادب در حضور ایشان نشانده و همگام با مولای خود به سفر روحانی ادامه داده و تا «دنی فتدلی و قاب قوسین او ادنی‏» پیش رفته و جز او را نمی‏بیند.