ساخت در جای کامپوزیت سطحی Al_Tib2

معرفی کتاب ساخت درجای کامپوزیت سطحی Al_Tib2

کتاب ساخت درجای کامپوزیت سطحی Al_Tib2 نوشته عارف خلیل و حسن کوراوند در نشر متخصصان منتشر شده است.

آلومینیوم به دلیل خواص مطلوب کاربرد وسیعی در صنایع مختلف پیدا کرده است. در برخی کاربردهای صنعتی، آلیاژهای آلومینیوم بدلیل ضعف استحکام در دمای بالا، ضعف در رفتار سایشی و سختی‌پذیری کاندیدهای مناسبی نیستند. در همین رابطه گروهی از مواد که توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند کامپوزیت‌ها هستند. با این وجود کامپوزیت‌ها به خاطر داشتن ذرات سرامیکی سخت دارای انعطاف‌پذیری و چقرمگی پایین هستند. همچنین تولید این توده کامپوزیتی هزینه‌بر و وقت‌گیر بوده است.

در این گونه موارد بهتر است تنها لایه‌ای از سطح قطعه توسط ذرات سخت سرامیکی تقویت شده و ترکیب و ساختار اولیه توده قطعه ثابت بماند. به این فرایند کامپوزیت‌سازی سطحی گویند. از مزایای این روش، انجام فرآیند ساخت کامپوزیت بر روی حجم اندکی از ماده فقط روی سطح و عدم ایجاد تغییرات شدید در خواص توده ماده است. همچنین سبب ایجاد ترکیب سختی بالای سطح همراه با چقرمگی مناسب توده ماده می‌گردد. در روش ساخت درجا کامپوزیت‌ها، فاز تقویت‌کننده در حین ساخت کامپوزیت درون زمینه ایجاد می‌شود. تقویت‌کننده‌هایی که به این روش درون زمینه ایجاد می‌شوند، دارای مزیت‌هایی از قبیل اتصال فصل مشترک مناسب زمینه و ذره، توزیع یکنواخت تقویت‌کننده در زمینه، هزینه ساخت پایین و... نسبت به روش غیر درجا که در آن تقویت‌کننده به‌صورت مستقیم درون زمینه افزوده می‌شود، می‌باشند. ایجاد لایه‌های سطحی با روش‌های متنوع نظیر آبکاری، اتصال‌نوردی، جوشکاری انفجاری، لیزر و... قابل ‌اجرا است، اما استفاده از هر یک از این فرآیندها مستلزم تجهیزات و شرایط خاص می‌باشد. البته اغلب آن‌ها نیز فرآیندهایی هزینه‌بر هستند.

کتاب ساخت درجای کامپوزیت سطحی Al_Tib2 درباره ساخت درجای لایه کامپوزیتی حاوی ذرات TiB2 بر روی سطح آلومینیوم طی فرایند جوشکاری قوسی با الکترود توپودری بحث می‌کند.

گزیده کتاب ساخت درجای کامپوزیت سطحی Al_Tib2

کامپوزیت یا ماده مرکب نامی کلی برای قطعاتی است که از مخلوط دو یا چند ماده متفاوت با حفظ ساختار و شکل عمومی هر یک از اجزای سازنده به وجود آمده است. به عبارت دیگر هر جسمی که از مخلوط کردن دو یا چند ماده با ترکیب و خواص معین ساخته شده باشد، کامپوزیت نام دارد. در بین کامپوزیت‌ها، کامپوزیت‌های زمینه‌فلزی مدت‌های مدیدی وجود داشتند، اما به عنوان مواد مهندسی قابل‌پذیرش تنها از نیمه دوم قرن بیستم مورد توجه قرار گرفتند. از آغاز تحقیقات بر روی آن ها کامپوزیت‌های زمینه‌فلزی به موادی با کارایی بالا در صنایع هوافضا، خودرو سیستم های الکترونیکی و محصولات تفریحی مبدل شده‌اند.