هرچند واژه نانو جدید به نظر میرسد ولی قدمت آن به شروع حیات باز میگردد و میتوان موجوداتی را در طبیعت یافت که از نانو ساختارها به نحو احسنت استفاده نمودهاند. به عنوان مثال میتوان به حلزونها اشاره نمود که دارای صدفی بسیار سخت میباشند. این موجودات با آرایش دادن کربنات کلسیم در واحدهای نانوساختاری، این حالت را به وجود میآورند. اما استفاده انسان از فنآوری نانو دارای تاریخچهی مشخصی نمیباشد.
یکی از شکلهای مهم مواد در حوزه نانو، نانوالیافها میباشند که امروزه در حوزههای مختلف از جمله حسگرها، فیلتراسیون، لباسهای محافظ و از همه مهمتر در حوزههای پزشکی کاربردهای بسیاری دارند. روشهای گوناگونی برای تولید نانوالیاف موجود است که برپایه دو روش از «بالا به پایین» و از «پایین به بالا» استوار میباشد. این روشها شامل کشش، قالب سنتزی، تفکیک فاز، خودآرایی و الکتروریسی میباشند. در کتاب دانش و فنآوری نانوالیاف پلیمری اثر آنتونی ال. آندرادی روش الکتروریسی که مهمترین و رایجترین روش تولید نانوالیاف میباشد را با توضیحات کامل توضیح داده شده است.
در طی چندسال اخیر به امید دستیابی به محصولات مفیدتر، فنآوری نانو از حمایتهای بیسابقهی جهانی برای تحقیق و توسعه برخوردار بوده است. در میان جنبههای بسیاری از این فنآوری منحصر به فرد، نانو موادها اولین محصولاتی بودند که تولید آنها به سطح تجاری رسید(اگرچه دارای فنآوری نسبتا ضعیفی بود.)فنآوری تولید نانو مواد، از مزیت یک فنآوری پیشرفته با مقیاس میکرو(که برای تولید تودههای میکروپودری، الیاف و فیلم نازک به کار میرود) برای افزایش کارایی این این مواد به عنوان مواد هوشمند با کارایی بالا در کاربردهای مختلف، برخوردار است.
خواص فیزیکی و شیمیایی غیرمعمول آن ها اساس تابع نسبت سطح به حجم بسیار بالای آنها( یا نسبت اتمهای سطحی به اتمهای داخلی در خوشه) میباشد. ویژگیهای ماده که تعیینکنندهی خواص کاتالیزوری، خواص نوری، برخی خواص مکانیکی و حتی پدیدههای بیولوژیکی استف دارای مقیاس طولی در گستره 100nmمیباشند. نانوموادها میتوانند هندسههای بسیار متفاوتی داشته باشند که ممکن است به صورت نانوذرات یا نانو خوشهها، نانولایهها یا نانوفیلمها ، نانوسیمها و نانونقطهها باشند.