کتاب اینترنت pdf
معرفی کتاب اینترنت
اینترنت یکی از جدیدترین و نیرومندترین فناوری‌های ارتباطی است و به سرعت در جهان رواج پیدا می‌کند. بدون شک دگرگونی عمیقی در روش‌های تعامل و ارتباط ما با یکدیگر، چه در زندگی روزمره و چه در فعالیت‌های حرفه‌ای‌مان درحال وقوع است. اینترنت زندگی اجتماعی ما را تغییر می‌دهد؛ روش درک خود و دیگران و روابط ما با دیگران تغییر می‌کند؛ روش آموختن ما تغییر می‌کند؛ روش خرید ما تغییر می‌کند؛ روش حفظ سلامت‌مان تغییر می‌کند و روش ما برای تعامل با خدمات شهری و غیره نیز تغییر می‌کند.
از این منظر، کتاب اینترنت اثر لورنزو کانتونی و استفانو تاردینی، کاری از گروه مترجمان "انتشارات امیرکبیر"؛ در پی معرفی اینترنت به عنوان یک فناوری ارتباطی است و به جای اینکه فقط به ویژگی‌های فناورانه‌ی آن توجه کند، بر فرصت‌های ارتباطی آن، محدودیت‌های ناشی از آن و کاربردهای حاصل از آن هم تأکید می‌کند. در همین راستا در فصل اول، اینترنت و زمینه‌های آن را، هم به لحاظ جامعه‌شناختی و هم به لحاظ تاریخی، معرفی می‌نماید و در فصل دوم ویژگی‌های اصلی ارتباطات رایانه - واسط به شکل: ابزار متفاوت برای ارتباط آنلاین، ویژگی‌های چیدمان‌ها و زبانی که این چیدمان‌ها بر آن تکیه می‌کنند و مروری مختصر بر ویژگی‌های فنی اصلی آن ارائه شده است. فصل سوم به یک مفهوم بنیادین فرامتن در ارتباط اینترنتی می‌پردازد و در فصل‌های چهارم و پنجم به یکی از پرکاربردترین و شناخته‌شده‌ترین موارد در اینترنت یعنی وب‌سایت‌ها اختصاص داده شده است و در پایان، فصل ششم به صورت مفصل برخی از کردارهای اجتماعی ارتباط جمعی، جماعت‌سازی، آموزش و آموختن، اقتصاد و تجارت، سیاست و حکومت را که در نتیجه‌ی گسترش اینترنت به طور جدی به چالش کشیده شده‌اند را معرفی می‌نماید.
گزیده کتاب اینترنت
فصل اول: اقتصاد سیاسی اینترنت
کلیدواژگان: فناوری‌های واژه، ریخت‌گیری رسانه‌ای، اشاعه‌ی نوآوری، نوشتار، چاپ، انقلاب الکترونیک، همگرایی، وب جهان‌گستر، آرپا، شبکه‌های رایانه‌ای، اخلاق اینترنت، سانسور، تروریسم، شکاف دیجیتال. بدون شک، اینترنت یکی از جدیدترین و نیرومندترین نمونه‌های فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی است. با وجود این، نامیدن اینترنت به عنوان یکی از مثال‌های «فناوری ارتباطی» به چه معناست؟
ارتباط را می‌توان به منزله‌ی مبادله‌ی نشانه‌ها، یعنی مبادله‌هایی تعریف کرد که معنایی پدید می‌آورند. سرشت بنیادین پیام‌ها/نشانه‌هایی که در یک رویداد ارتباطی چهره به چهره دادوستد می‌شوند تمایل به شفاهی/آوایی بودن دارند: در اصل ارتباط بر توالی‌ای استوار است که در آن یک واقعیت فیزیکی (عموما یک صدا) به یک واقعیت غیر فیزیکی، یعنی یک معنی، در یک ارزش زبان‌شناختی دلالت دارد (ریکوتی و سیگادا، ۲۰۰۴: ۲۳ - ۳۱؛ همچنین نکـ. بـه بوهلر، ۱۹۸۲؛ کلارک، ۱۹۹۶؛ یاکوبسون، ۱۹۶۰؛ دسوسور، ۱۹۸۳). می‌توان یک گفتگوی چهره به چهره را بنیادی‌ترین شکل ارتباط انسانی دانست؛ هر چند زبان خود یک رسانه است اما در یک رویداد ارتباطی همانند یک گفت‌وشنود میان دو دوستی که روبروی هم ایستاده‌اند و با هم حرف می‌زنند، فناوری‌ای دیده نمی‌شود: ارتباط صرفا با ابزار زبانِ گفتاری (و البته با سیستم‌های آواپردازی و شنیداری یعنی دهان ،زبان، تارهای صوتی، گوش و مانند این‌ها و به وسیله‌ی هوایی که امواج صوتی از طریق آن هدایت می‌شوند) صورت می‌گیرد. اما به محض اینکه از گفتگوی چهره به چهره فاصله بگیریم، ارتباط انسانی به واسطه‌ی یکی از انواع فناوری‌ها روی می‌دهد: گفتگوی انسانی می‌تواند با واسطه‌گری خط - شکل بنیادین فناوری ارتباطی - یا از طریق رسانه‌های مختلف مثل رادیو، تلفن، یک سیستم ویدئو کنفرانس، چت، تلویزیون و مانند این‌ها انجام شود.. .
