کتاب من اجل امی و ابی ترجمه عربی کتاب «برای مامان و بابا» است که توسط غلامرضا حیدری نوشته شده و شمسالدین حجازی آن را به عربی ترجمه کرده است.
یکی از ویژگیهای کتاب ارزشمند «صحیفهی سجّادیه» توجّه به جنبههای گوناگون زندگی و نقشهای متفاوت آدمی در عرصه های مختلف حیات است. عرفان «صحیفهی سجّادیه» تنها به رابطهی انسان و خدا منحصر نمیگردد، بلکه نگاه عارفانهی حضرت «سیدالساجدین» همهی میدانهای زندگی ـ و از جمله میدان روابط اجتماعی ـ را در بر میگیرد و دعاهای عاشقانهی آن بزرگوار، وظیفهی الهی انسان را در شرایط گوناگون بیان میکند. از این روست که در کنار نیایشهایی مانند «نیایش پناه بردن به خـدا»، «نیایش نیازخواهـی» و «نیایش به گاه آمرزشخواهی»، دعاهایی مانند «دعا برای همسایگان و دوستان»، «دعا برای مرزبانان»، «دعا در حقّ فرزندان»، و «دعای پدر و مادر» را نیز میبینیم.
عرفان «صحیفهی سجّادیه» عرفانی اجتماعی، پویا، حرکت آفرین، شادی بخش، روشنگر و زندگیساز است و محصول مکتب تربیتی امام زینالعابدین، انسانی عابد، شب زندهدار، مسئولیتپذیر، خیرخواه، آگاه، خدوم، مهربان و بانشاط است.
کتاب من اجل امی و ابی برگرفته از دعای بیست و چهارم صحیفهی سجّادیه است. امام سجّاد در این دعا، با تمثیلات و تشبیهاتی بسیار شیرین و خواندنی، رابطهی منطقی فرزند با پدر و مادر را تعیین میکنند و وظایف او را در برابر آن دو نعمت بزرگ بیان میفرمایند.
از نظر امام سجّاد احسان به پدر و مادر، دارای سه مرتبهی ذهنی (شناخت وظیفهی خدمت به والدین)، عملی (اقدام به احسان) و قلبی (دوسـت داشتن والدین و فراموش کردن خطاهای آنان) است. ضمن آن که در فرهنگ امام چهارم، احسان به والدین یک توفیق بزرگ و یک وظیفهی الهی است و نیکی همراه با اکراه، در این فرهنگ جایی ندارد.