کتابی که در دست دارید حاصل تجربیات بانویی سختکوش است که در قامت یک پرستار دقیق به تدوین اصول پرستاری دست زده است و ازاینرو این اثر را میتوان سرآغاز شکلگیری پرستاری نوین دانست. ویژگیهای روحی نویسنده خود را در متن نشان میدهند، طوری که خواننده تصور میکند فلورانس نایتینگل این اثر را در حین پرستاری از بیماران مینوشته است.
او گاه جملاتی بسیار طولانی و عمیق بر زبان جاری میسازد، طوری که خواننده احساس میکند با یک اثر ادبی اصیل مواجه است، گاهی نیز ادبیات وی متأثر از احساسات زنانهاش به جملاتی بسیار ساده و عرفی تقلیل مییابد و ویژگیهای متن را از سطح یک کتاب تنزل میدهد.
خواننده اندیشمند یادداشتهایی در باب پرستاری از این لذت خواهد برد که در مقابل بانویی راهنما و فیلسوف و البته یک دوست ایستاده که با جد و جهد در کنارش قدم برمی دارد، از پرستاری سخن میگوید و صادقانه به این میپردازد که پرستاری چه هست و چه نیست. خواندن و بازخوانی این کتاب باعث میشود انسان از یک معلم بزرگ چیزهایی را فرا بگیرد که وی آموخته است و به همراه این بانو یاد بگیرد که نباید کمترین بیدقتی را در مراقبتهای یک پرستار از بیمار تحمل کند.
کتاب یادداشتهایی در باب پرستاری میخواهد تذکراتی به زنانی دهد که عهدهدار سلامت دیگراناند... دانشی که هر فردی باید داشته باشد. این کتاب در عصری منتشر شد که نه مدرسه ای برای پرستاران وجود داشت و نه حوزه شناخته شدهای که پرستاری را در بربگیرد، در چنین دورهای فلورانس نایتینگل حاصل بیش از چهارده سال مشاهده و تجربۀ خود در باب مراقبت از بیمار و چگونگی سالم ماندن مردم را در این کتاب گرد آورد و در اختیار دیگران قرار داد.
فلورانس نایتینگل یک اصلاحگر اجتماعی انگلیسی، آماردان و بنیانگذار پرستاری نوین بود. نایتینگل زمانی برجسته شد که بهعنوان مدیر و مربی، ترتیب مراقبت سازمانیافته از سربازان مجروح در طی جنگ کریمه را داد. او به پرستاران اعتبار امیدوارکنندهای داد و تبدیل به تندیسی از فرهنگ ویکتوریایی شد، بهخصوص توصیفی که از او شد بهعنوان «زنی چراغ بهدست» که شبانگاه میان مجروحان جنگی گشت میزد. در ۱۸۶۰، نایتینگل با تأسیس مدرسه پرستاری در بیمارستان سنت توماس در لندن، اساس پرستاری حرفهای را بنا نهاد.
این مدرسه اولین مدرسه پرستاری سکولار در جهان بود، و اکنون بخشی از کالج پادشاهی لندن است. به منظور قدردانی از کارهای او، یک تعهد نایتینگلی از پرستاران جدید گرفته میشد و مدال فلورنس نایتینگل، بالاترین دستاورد بینالمللی پرستاری، به افتخار او نامگذاری شد و روز جهانی پرستار که هر ساله برگزار میشود، نیز در روز تولد او میباشد.
اصلاحات اجتماعی او شامل ارتقاء سطح سلامت برای تمام بخشهای جامعه بریتانیا، بهبود وضع گرسنگی در هند، کمک به قوانین سقط جنین که برای زنان خشن بود و توسعه فرمهای قابل قبول مشارکت زنان در نیروی کار. نایتینگل یک نویسنده حیرتآور و همهکاره بود. بسیاری از کارهایی که او در دوران زندگانیاش منتشر کرده، مرتبط با دانش پزشکی بوده است. برخی از رسالههای او به زبان ساده انگلیسی نوشته، چنانکه به راحتی توسط افرادی که مهارت ادبی پایینی دارند، نیز فهمیده شود. او همچنین در استفاده از اینفوگرافیها نیز پیشتاز بود و از ارائههای مصور دادههای آماری نیز به نحو مؤثری استفاده میکرد. بسیاری از نوشتههای او شامل کارهای گستردهای در مورد مذهب و عرفان بوده و تنها پس از مرگ او بود که منتشر شدند.
بارها گفته و نوشته شده که هر زنی یک پرستار خوب است. من اما بر این باورم که بسیاری از مؤلفههای پرستاری اصلاً شناخته نشدهاند. منظورم این نیست که همواره مشکل از پرستار است، غالب اوقات بهداشت بد، معماری بد و تجویزهای بد، پرستاری را ناممکن میسازند، اما هنر پرستاری باید شامل اقداماتی باشد که به تنهایی آنچه را که منظور من از پرستاری است، میسر سازند.
به نظر میرسد هنر پرستاری آنطور که امروزه صورت میگیرد، آشکارا به نحوی تدوین شده که در مخالفت با چیزی باشد که خدا آن را بیماری یعنی فرآیند ترمیمی قرار داده است.