کتاب جنگ و صلح (جلد سوم و چهارم) نوشتۀ لئو تولستوی و ترجمۀ کاظم انصاری است که به همت انتشارات امیرکبیر منتشر شده است. تولستوی، کتاب جنگ و صلح را در سال 1869 میلادی نوشت. این کتاب یکی از بزرگترین آثار ادبیات روسی و از مهمترین رمانهای ادبیات جهان به شمار میرود. در این رمان طولانی بیش از 580 شخصیت با دقت توصیف شدهاند و یکی از معتبرترین منابع تحقیق و بررسی در تاریخ سیاسی و اجتماعی سده نوزدهم امپراتوری روسیه است که به شرح مقاومت روسها در برابر حملۀ ارتش فرانسه به رهبری ناپلئون بناپارت میپردازد. منتقدان ادبی آن را یکی از بزرگترین رمانهای جهان میدانند. این رمان، زندگی اجتماعی و سرگذشت پنج خانواده اشرافی روس را در دوران جنگهای روسیه و فرانسه در سالهای 1805 تا 1814 به تصویر میکشد.
تاریخ که زندگی ناآگاهانۀ عمومی و اجتماعی تمام مردمان است، از هر لحظۀ زندگی امپراتوران و تزارها به عنوان سلاحی جهت وصول به هدفهای خویش استفاده مینماید.
ناپلئون، هرچند در سال 1812 بیش از هر وقت دیگر تصور میکرد که ریختن یا نریختن خون ملتش (چنانکه آلکساندر در آخرین نامۀ خود به او نوشت) به ارادۀ او بستگی دارد، ولی هرگز مانند آن موقع تابع و مقهور آن قوانین اجتنابناپذیر نبود که او را، در حالی که میپنداشت به اراده و اختیار خویش عمل مینماید، وادار میساخت تا آنچه را که میباید انجام داده شود برای بنای کاخ عمومی بشریت و برای تاریخ انجام دهد.