کتاب پساحقیقت و گفتمان سیاسی نوشتۀ دیوید بلاک با ترجمۀ امیر رضائیپناه و سمیه شوکتیمقرب در انتشارات امیرکبیر چاپ شده است. این کتاب به بررسی مفهوم «پساحقیقت» و تأثیر آن بر گفتمان سیاسی معاصر میپردازد و به تحلیل شیوههایی میپردازد که در آن حقیقت و واقعیت در سیاست تحت تأثیر عوامل گوناگون به حاشیه رانده میشوند.
کتاب پساحقیقت و گفتمان سیاسی اثری است که مفهوم «پساحقیقت» را بهعنوان یکی از پدیدههای برجستهٔ دوران معاصر تحلیل میکند. دیوید بلاک در این اثر به چگونگی تغییر درک عمومی از حقیقت و نقش احساسات، اطلاعات نادرست، و گفتمانهای پوپولیستی در سیاست میپردازد.
کتاب توضیح میدهد که چگونه در دوران پساحقیقت، احساسات و باورهای فردی اغلب جایگزین دادههای واقعی و مستند شدهاند و سیاستمداران و رسانهها با بهرهگیری از این وضعیت، گفتمانهایی را ایجاد میکنند که تأثیر بیشتری بر افکار عمومی دارد. بلاک در این تحلیل به تحولات جهانی، از جمله انتخابات و همهپرسیهای بزرگ، میپردازد که نشانگر تأثیر پساحقیقت بر تصمیمگیریهای جمعی هستند.
این کتاب همچنین به ابزارهای ارتباطی نوین، مانند شبکههای اجتماعی، و نقش آنها در گسترش اطلاعات نادرست و قطببندی سیاسی اشاره میکند. نویسنده تلاش کرده تا نشان دهد چگونه گفتمانهای پساحقیقتی میتوانند بر دموکراسی و ارزشهای آن تأثیر منفی بگذارند.
اگر رفتار کاسپدال را در حالتی مدنظر قرار دهیم که او تلاش می کرد تا امر غیرقابل توضیح را با انکار هر گونه تخلف از سوی حزب مردم توضیح دهد، این رفتار نباید عجیب باشد. امر غیرقابل توضیح موردبررسی آن بود که چرا بارسیناس دو سال حقوق بسیار بالایی دریافت میکرد، در صورتی که گفته میشد حزب مردم در مواجهۀ بارسیناس با مسائل حقوقی، او را اخراج کرد؟ اغلب مردم اسپانیا همواره به سوی این فرضیه متمایل بودند که خزان هدار سابق همه چیز را دربارۀ فساد مالی حزب مردم می دانست و حقوق پرداخت شده درطول دو سال، حق السکوت بود.