کتاب سیدعلی محمد شیرازی (باب) به قلم سینا فروزش، سرگذشت سید علی محمد باب و شورش بابی ها در مازندران، طی سال های (1295- 1298ه. ق) را بیان می کند.
به دنبال این شورش، شورش های دیگری در زمان ناصرالدین شاه قاجار بخش هایی از ممالک محروسه ایران را در برگرفت و سرانجام به سوء قصد نافرجام به جان پادشاه قاجارها انجامید.
عموم سوء قصد کنندگان بابی دستگیر و مجازات شدند و عده ای نیز با وساطت برخی از دولتمردان، جان به سلامت بردند و به امپراتوری عثمانی تبعید شدند که بعدها شعبه های ازلی و بهایی را شکل دادند.
منابع رسمی گزارش می دهند که وی در مدت اقامتش در بوشهر گهگاهی هنگام شدت گرما، به پشت بامها میرفت؛ با سر برهنه در مقابل آفتاب ظاهر می شد، و زبان به تالوت «اوراد و اذکار» میگشود.
همین منابع در ادامه میگویند که سرانجام «ریاضت»های علیمحمد به اینجا ختم شد که «رطوبت دماغش تمام»، «دماغش علیل و مغزش پریشیده» و «نوعی نوبه عصبی بر او عارض» شد.