کتاب پیا (داستان بقا در همه گیری آنفلوآنزای 1918)، به قلم الن ماری وایزمن و ترجمهی ابوالفضل نصیری و سیدعلی رضایی؛ داستانی از همه گیری آنفلوآنزای 1918 است.
در پاییز 1918، پیا لانگ، سیزده ساله مهاجر آلمانی، آرزوی دوری از زاغههای شلوغ فیلادلفیا و احساسات ضد مهاجرتی که پدرش را وادار به ثبت نام در ارتش ایالات متحده کرد، دارد. اما در حالی که شهر او پایان جنگ را جشن می گیرد، یک تهدید حتی فوری تر از راه می رسد: آنفولانزای اسپانیایی.
در حالی که قربانیان در خیابان ها مرده می افتند و بازماندگان ناامید برای جلوگیری از بیماری، ماسک های سفید می پوشند، تابلوهای تشییع جنازه و قرنطینه روی درها ظاهر می شوند.
هنگامی که غذا در خانه مسکونی تنگی که او آن را خانه می خواند تمام می شود، پیا باید به تنهایی به شهر قرنطینه شده در جست وجوی آذوقه برود و برادران نوزادش را پشت سر بگذارد.
ویروس مرگبار در یکی از روزهای آفتابی سپتامبر، آرام و خاموش در خیابانهای سنگ فرششده و مملو از جمعیت فیلادلفیا پخش می شد و در میان تبوتاب رژه بزرگ لیبرتی لونز و مارشهای میهن پرستانهی جان فیلیپ سوسا توجه کسی را به خودش جلب نمیکرد.