کتاب حجره نشینی نوشته مهدی مسائلی میباشد و سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی آن را به چاپ رسانده است. این کتاب به موضوع حجره و آداب حجره نشینی پرداخته است.
درباره حجره نشینی و آداب آن کمتر سخن گفته شده است و چند نوشتاری محدودی نیز که وجود دارد مربوط به سالهای اخیر است. در این نوشتار سعی شده است من توصیف و گزارش نگاری فضای حاکم بر حجره های از گذشته تا حال به بخشی از آداب و ضرورتهای حجره نشینی نیز پرداخته شود.
حجره واژه ای عربی به معنای اتاق است این واژه در تداول زبان فارسی با کسر راء «حُجْرِه» تلفظ میشود. در فرهنگ های لغت از جمع این کلمه به صورت حُجَر و حجرات و حجرات یاد شده است ولی در استعمال متداول گاهی جمع آن را به صورت حجرات به سکون جیم نیز به کار میبرند تعبیر حُجره اگر چه کاربردهای متعددی دارد، اما در همه موراد عنوان اتاق را میتوان برای آنها در نظر گرفت.
چنانچه در گذشته به اتاقهای کاروان سرا حجره میگفتند همچنین به خانه های کوچکی که یک اتاق داشت نیز حجره اطلاق میشد تعبیر حجره درباره دکان کسبه و تجار نیز به کار می رود. با این حال کاربرد حجره در تداول امروز زبان فارسی غالباً به اتاقی اختصاص دارد که طلاب از آن به عنوان خوابگاه استفاده می کنند.