هوای بیرون سرده، اما گربه ها طبیعتی دارن که این سرما براشون قابل تحمله. نگاهش می کنم. از من می ترسه و فرار می کنه. حق هم داره. ما آدم ها جوری در حق بقیۀ موجودات ظلم کردیم که باور کردنمون خیلی سخت شده، واسه همین هم با مهربونی بهش می گم: «می دونم گرسنه ای. صبر کن تا برات یه چیزهایی بیارم.» از تو یخچال دوتا دونه سوسیس برمی دارم و می ذارم تو ظرفی که مخصوص گربه ها گذاشتیم تو بالکن. اون شب حال نداشتم، وگرنه هرشب براشون غذا می بردم. البته هیچ وقت نمی بینیمشون، چون اونها آخر شب می آن سروقت ظرف غذاشون. ازش تشکر می کنم که دلیلی شد این موقع شب حس خوبی بگیرم و حتی تب ولرزم واسه چند دقیقه فراموش بشه، اما اون مشغول خوردنه.

چشمام رو می بندم و زود خواب به سراغم می آد. صدای رعدوبرق عجیبی رو می شنوم. اتاقم واسه چند ثانیه کاملاً روشن می شه. از جام می پرم، می رم سمت پنجره. از پشت پرده بیرون رو نگاه می کنم. انگار یه نفر داره تو حیاط قدم می زنه. آره، می بینمش، یکی با یه پالتوی عنابی خیلی بلند و کلاه پشمیه. شبیه هیچ کس نیست. با این تیپ می تونست پدر پدرجدم باشه، اما نه، اون هم نیست. بارون به شدت می باره، جوری که تاحالا نباریده بود.

پس چرا لباسش و کلاهش اصلاً خیس نشده؟ تب بالام رو به کل فراموش کردم. باید برم پیشش. اون کیه؟! این وقت شب تو حیاط ما چی کار داره؟! سریع از اتاقم بارونی م رو برمی دارم، کلاهش رو روی سرم می ندازم و می رم کنارش. اِ اِ اِ... اون خداست! امشب قبل از اینکه بخوابم، وقتی داشتم روبه روی شمعِ روشن به کاکتوس هام چند قطره آب می دادم، باهاش حرف زدم. گفتم دوست دارم از نزدیک ببینمت، فکر نمی کردم به این زودی ها بیاد.

صفحات کتاب :

کنگره :

‫‬‮‭PIR8350‭‬‭ ‭‮‬

دیویی :

‫‬‮‭8‮فا‬3/62‬

کتابشناسی ملی :

7672152

شابک :

978-622-247-534-5

سال نشر :

1400