کتاب دنیای دیدنی

معرفی کتاب دنیای دیدنی

کتاب «دنیای دیدنی» معرفی خدای دانا و توانا به زبان ساده است که رضا مصطفوی آن را بر اساس کتاب «توحید مفضل» به نگارش در آورده است و به مخاطبان کمک می‌کند تا دنیا را از نگاه امام صادق (ع) ببینند؛ این کتاب را نشر عهد مانا منتشر کرده است. کتاب دنیای دیدنی درباره‌ی آفرینش زمین و آسمان‌ها و دنیا صحبت می‌کند و با زبان ساده یکی از برهان‌های وجود خداوند را شرح می‌دهد. «دنیای دیدنی» اثری خواندنی است که کمک می‌کند تا با دیدگاه‌های امام صادق (ع) درباره‌ی دیانت و خداپرستی و ... آشنا شوند.

«توحید مفضل» کتابی است مشتمل بر حدیثی طولانی از امام صادق (ع) با موضوع حکمت و خداشناسی و اسرار آفرینش که طی چهار جلسه بر مفضل‌بن‌عمر جعفی املاء شده است. آن حضرت در این کتاب با بیان شگفتی‌های آفرینش، به اثبات آفریدگار حکیم و دانا پرداخته است. «توحید مفضل» از کتاب‌های ارزشمند و معتبر شیعه در مباحث اعتقادی محسوب می‌شود، به سبب اهمیت خاص «توحید مفضّل» نزد علمای تشیع، سیدبن‌طاووس، همراه داشتن آن را در سفر و مطالعه و تفکر درباره آن را توصیه و بر آن تأکید نموده است.

• امام صادق (ع) در آغاز، ناآگاهی از اسباب و شیوه آفرینش جهان هستی را علت انکار یا شک عده‌ای در وجود خداوند متعال بیان می‌فرماید. سپس به بیان آفرینش جهان و خلقت انسان و اعضای بدن او، مانند دستگاه گوارش و حواس پنج‌گانه، می‌پردازد و از آنها به حکمت و قدرت و علم خداوند متعال، که آفریننده آنها است، استدلال می‌کند.
• امام (ع) در جلسه دوم به بیان شگفتی‌های جهان حیوانات، مانند اسب، فیل، زرافه، میمون، سگ، مرغ، خفاش، زنبور عسل، ملخ، مورچه و ماهی می‌پردازد.
• در جلسه سوم شگفتی‌های آسمان و زمین مانند رنگ آسمان و طلوع و غروب خورشید، و فصل‌های سال و خورشید و ماه و دیگر ستارگان و حرکت بسیار سریع آنها در آسمان و آفرینش سرما و گرما و باد و هوا و چگونگی ایجاد صدا و کوه‌ها و گیاهان را بیان می‌نماید.
• جلسه چهارم هم به بیان حقیقت مرگ و زندگی و علت آفرینش انسان و راه شناخت جهان هستی و بیان فرق میان حس و عقل در شناخت جهان و حقایق هستی اختصاص یافته است.

گزیده کتاب دنیای دیدنی

خدا حواس خاصی به انسان داده که در آفرینش بر دیگر حیوانات برتری دارد. ببین خدای مهربان ما، چگونه چشم‌ها را در سر او قرار داده است، مثل چراغ‌هایی که بالای مناره است. چشم‌ها را در اعضای پایین‌تر، مانند دست‌ها و پاها قرار نداده تا مدام ضربه و آسیب به آن نرسد. در اعضای وسط بدن، مانند شکم و پشت قرار نداده که دیدن اشیا و به کار گرفتن چشم‌ها دشوار باشد. اصلاً هیچ جایگاهی برای چشم‌ها مناسب‌تر از سر نبود. خدای مهربان، چشم‌ها را سرآمد حواس پنجگانه قرار داده تا محسوسات پنجگانه را درک کند و ادراک هیچ یک از محسوسات از دستش نرود. چشم‌ها را آفریده که رنگ‌ها را بفهمد. می‌دانی اگر چشم‌ها نبودند، آفرینش رنگ‌ها بی‌فایده بود؟ خدای مهربان، گوش‌ها را برای درک صداها آفرید. اگر صدا بود و گوش نبود، اصلاً آفرینش صدا بی‌فایده بود. نور و هوا برای دیدن و شنیدن کاربرد دارند. اگر نور نباشد که رنگ‌ها را برای چشم آشکار کند، چشم آن را ادراک نمی‌کند. اگر هوا نباشد که صدا را به گوش‌ها برساند، گوش چیزی نخواهد شنید.