کتاب سایان و هزار و یک گلینبالا اثری از حسین قربانزادهخیاوی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شده است.
توصیف پوشش زنان و روابطی که بین اعضای خانواده در جریان است، به همراه استفاده از نامهای اصیل آذربایجانی از جذابیتهای این کتاب است. اسامی زیبای ترکی، نوع پوشش زنان، آشنایی با خطه آذربایجان و... از دیگر ویژگیهای برجسته کتاب سایان و هزار و یک گلینبالا محسوب میشود.
عروسکهای بومی عروسکهایی هستند که فرهنگ، تاریخ و رسوم یک منطقه را زنده نگه میدارند. این عروسکها توسط مردمان مناطق مختلف ساخته میشوند و هر کدام قصههای شیرینی در پی خود دارند. در ایران هم ساخت عروسکها به سالها پیش از اسلام برمیگردد که با چوب و پارچه ساخته میشد و بازیچه دست کودکان بود. عروسک «گلینبالا» عروسکی نمادین با قدمت بیش از صد سال از صنایع دستی عشایر دشت مغان در شمال استان اردبیل میباشد که در فهرست میراث ناملموس کشور به ثبت رسیده است. «گلینبالا» عروسک کوچکی است که با پارچه و چوب به شکل زنی با پیراهن بلند، چشم و ابروی مشکی و با روسری که به سبک زنان عشایر منطقه مغان گره میخورد، ساخته میشود.
من تنها دختر دنیا هستم که عروسک ندارم. به نظر مامانم عروسکبازی هم به درس خواندن لطمه میزند، هم به شخصیت دخترها. ننهبسدی بارها خواسته برایم گلینبالا درست کند، اما مامانم اجازه نداده. ننهبسدی، گلینبالا درست میکند. توی فامیل همهی دخترها از ننهبسدی گلینبالا هدیه گرفتهاند، جز من که نوهی یکییکدانهاش هستم.