کتاب ایران شناسان ادبی چین اثری از لیو چیان است که با کمک گروه رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در پکن نوشته شده است. این اثر به جهت معرفی ایران شناسان اهل چین و بازنمایی تلاش های این فرهیختگان می پردازد.
ارتباطات فرهنگی، یکی از ماندگارترین و مؤثرترین مناسبات انسانی است که بر پایه گفتگو و تبادل اطلاعات شکل میگیرد. اینگونه ارتباطات پایه و مبنایی برای تعامل انسانها با یکدیگر بوده و بر سایر حوزههای روابط جوامع، همانند مناسبات اقتصادی و سیاسی نیز تأثیرگذار است. امروزه به رغم رشد و توسعه دانش بشری، بهویژه در حوزه ارتباطات و شکلگیری دهکده جهانی، بشر بیش از هر زمان دیگر، نسبت به همنوع خود بیگانه است. در این میان ریشه بسیاری از منازعات و چالشها، به درک ناصحیح از یکدیگر و کاستیها و نواقص موجود در فهم و درک مشترک فرهنگی بین جوامع بازمیگردد. ازاینرو، مطالعات فرهنگی و آشنایی با فرهنگ ملل، یکی از اولویتهای اصلی در حوزه ارتباطات و تعاملات فرهنگی به شمار میآید و کمبود ادبیات پژوهشی فارسی در حوزه مطالعات فرهنگی ملل نیز بر این امر تأکید دارد.
نقش دوسویه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در مبادلات فکری و فرهنگی کشورمان با جوامع دیگر، بر ضرورت تولید منابعی برای مطالعه و ارتقای سطح دانش جامعه ایرانی، بهویژه نخبگان و دانشگاهیان با فرهنگ سایر ملل تأکید دارد. به منظور تحقق این هدف، مرکز مطالعات راهبردی روابط فرهنگی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در حوزه ارتباطات فرهنگی ـ بینالمللی، اقدام به چاپ و نشر مجموعهای از کتابها با عنوان «مطالعات منطقهای» کرده است. در این مجموعه، ضمن بهرهگیری از پژوهشها و گزارشهای رایزنیهای فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور، از کارشناسان و صاحبنظران در حوزههای مختلف مطالعات فرهنگی ملل نیز استفاده شده است.
مجموعه حاضر، به معرفی ویژگیها و مباحث فرهنگی کشورها میپردازد؛ ضمن آن که تلاش دارد با معرفی فرهنگ کشورها یا موضوعات مرتبط به مناسبات فرهنگی جمهوری اسلامی ایران با سایر کشورها، اطلاعات جامع و ارزشمندی ارائه دهد.
روابط ایران و چین از سابقه بسیار طولانی برخوردار است و مطالعات ایرانشناسی از دیرباز در مراکز علمی این کشور مد نظر بوده و جایگاه ارجمندی داشته است. ادبیات، آینه تمام نمای افکار و آرزوها و تاریخ یک ملت است؛ به همین دلیل، ایرانشناسی ادبی در چین، در کنار سیاست و اقتصاد و فرهنگ ایران همواره مورد توجه بوده است.
بسیاری از آثار کلاسیک و شماری از آثار ادبی معاصر کشورمان به زبان چینی ترجمه شده و برخی از نویسندگان چینی از شاعران به نام ادب فارسی اقتباس مضمون داشتهاند. استادان صاحبنام چین، در متون ادب فارسی پژوهش کرده و شاگرد پروری داشتهاند و این خود موجب گسترش زبان و ادبیات فارسی و مراکز ایرانشناسی در سطوح مختلف دانشگاهی این کشور شده است. در کتاب ایران شناسان ادبی چین با تعدادی از فعالان، پژوهشگران و استادان چینی در زمینه ایران شناسی آشنا می شویم و مروری بر فعالیت ها، آثار، کارهای و جوایز آنان داریم.
پروفسور جانگ هونگ نیان، در سال ١۹٣١ در شهرستان ژونگ چینگ، استان هه به متولد شد. او در سال 1956 با مدرک کارشناسی رشتۀ زبان و ادبیات روسی از دانشگاه پکن فارغ التحصیل شد و ابتدا به عنوان استاد رشتۀ زبان روسی در هامن دانشگاه مشغول به کار شد. در همان سال به دلیل این که رشتۀ زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه پکن تأسیس شده بود و کارشناس ایرانی، زبان چینی را نمی دانست، آقای جانگ هونگ نیان به عنوان مرتجم کلاس در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی استخدام شد. در طول سه سال، آقای جانگ هونگ نیان هم مترجم و هم دانشجوی آن کلاس بود.