رشد روز به روز فناوری در عرصه های گوناگون پزشکی در دنیا، مستلزم آموزش هایی کاربردی برای تربیت نیروی متخصص است. به علاوه، دستیابی کامل به دانش یک فناوری، بدون همکاری علوم مختلف مرتبط با آن، غیر ممکن به نظر میرسد. آنچه فناوری های نوین پزشکی را میان سایر فناوری ها، برجسته میکند، ضرورت همکاری سایر علوم و رسانههای مرتبط است. از این رو، ماهنامه توسعه فناوری های نوین پزشکی قصد دارد، با همکاری اساتید برجسته و خلاقان حوزه سلامت، مطالبی را انتشار دهد که همگی با محتوای دستیابی به فناوری های مورد نیاز کشور باشد. آنچه که در ماهنامه ی توسعه فناوری های نوین پزشکی در اختیار مخاطب قرار می گیرد، گذری در اخبار، مهمترین رویدادهای فناوری جهان در حوزه سلامت، مصاحبه با برترین فناوری های حوزه پزشکی، چالش های فناوری در حوزه سلامت، استاندارد و رگولاتوری فناوری های پزشکی در ایران و جهان، تازه های فناوری در حوزه سلامت، باشگاه فناوری، اتاق فکر فناورانه، بازار سرمایه در حوزه فناوری سلامت، پزشکی از راه دور و انفورماتیک پزشکی، راهبرد و نقشه راه فناوری پزشکی است.
نوردرمانی سابقه ی طولانی در زمینه ی پوست دارد. نیلز ریبرگ فینسن، اولین پزشکی بود که نور را برای درمان بیماری های پوستی به کار برد. او برای درمان عفونت های ناشی از باکتری های سل در پوست، از نور با طول موج های فرابنفش و آبی استفاده کرد و در سال 1903، برای این روش درمانی موفق به دریافت جایزه ی نوبل شد. حدود 50 سال بعد، مدت کوتاهی پس از کشف اولین لیزر، این منبع نوری برای درمان بیماری های پوستی استفاده شد. انواع زیادی از لیزرها در درمان های پوستی استفاده می شوند که از نظر قدرت، کارایی و کاربرد متفاوتند. اما مفیدترین آنها در زمینه ی بالینی، لیزر دی اکسیدکربن است که کومار پاتل در سال 1964 اختراع کرد. در دهه ی 1970، استفاده از لیزر دی اکسیدکربن برای از بین بردن ضایعات رنگدانه ای پوست رواج یافت. به سرعت مشخص شد که ممکن است عوارض جانبی ناگواری ایجاد کند؛ برای مثال، ضایعات جدید رنگدانه ای در ناحیه ی تحت درمان رشد می کردند. با وجود اینکه در طول 20 سال گذشته، طول موج های زیادی برای درمان بیماری های مختلف پوستی به کار گرفته نشده است، تکنیک های استفاده از لیزر به ویژه با طرح ریزی سیستم های نرم افزاری جدید در تجهیزات اصلاح شده است. از آنجا که کروموفورهای کاربردی در پوست محدود هستند، نمی توان طول موج های متنوعی را در درمان بیماری های پوستی به کار برد. شایع ترین کروموفورهای هدف در پوست عبارتند از: آب، ملانین، هموگلوبین و انواع رنگدانه های خارجی اعمال شده، مانند رنگ های ناشی از خالکوبی...