مرزباننامه کتابی است در اصل به زبان مازندرانی، نوشتهٔ سپهبد مرزبان بن رستم بن شهریار بن شروین بن رستم بن سرخاب بن قارن از شاهزادگان طبرستان. بعدها سعدالدین وراوینی آن را از زبان طبری به فارسی دری ترجمه و بازنویسی کرد. این اثر یکی از آثار ارزنده زبان فارسی و مازندرانی است که در نیمه اول سده هفتم میان سالهای ۶۱۷–۶۲۲ هجری قمری از زبان طبری باستان به زبان پارسی دری ترجمه شد.
ذهن پادشاه نیز صافترین اذهان خلق بشمار میرود و مظاهر طبیعی، از تغییرات درونی او تأثیر میپذیرد و احوال جهان مطابق تغییر و گردش احوال درونی شاه تحول مییابد. اگر پادشاه مکدر شود، خیر و برکت از عالم برمیخیزد و اگر به دل او انبساط و سرور وارد شود، در جهان نیز آثار آن هویدا میشود.