کتاب شعر غزلیات بهزاد، اثر بهزاد صدیقی مقدم پور؛ با تخلص بهزاد متولد سال 1343 در تهران می‌باشد. فارغ التحصیل رشته هنرهای تجسمی با گرایش نقاشی بوده و سال‌هاست با برگزاری نمایشگاه‌های نقاشی، تدریس در فرهنگسراها، تدریس در دانشگاه‌ها و حتی مدتی در مدارس آموزش و پرورش و سپس در آموزشگاه هنرهای تجسمی شخصی خود به این شغل مبادرت ورزیده است، مدتی در زمینه بافت فرش دستباف شاگردی استاد عرب‌زاده را کرده و یکی از تابلو فرش‌های تمام ابریشم او در روزنامه همشهری با عنوان بافت یک فرش بسیار نفیس به چاپ رسیده است ، در زمینه کتاب کودک که خود تألیف و تصویرگری آن را به عهده داشته نیز فعالیت نموده است، علاقه بسیاری به شعر غزل داشته و سال‌هاست به سرودن اشعاری احتماح ورزیده، اشعار وی با اسلوب غزل قرن چهاردهم بوده و لیکن با مفاهیم و موضوعات امروزی و جدید، وی سعی داشته در اشعار خود از زبان همه گرایش‌های فکری سخن بگوید، به عنوان مثال از زبان اشخاصی که عاشق، فیلسوف، بی‌سواد و با سواد، با شعور و کم شعور، مذهبی و عصیانگر و کافر و غیره بوده‌اند، هر چند در انتهای غزل خواسته یا ناخواسته دوباره به خصوصیت ذهنی و شخصی خود که شاید بتوان آن را در راستای عاشقانه مذهبی و تا حدی فلسفی بر شمرد بازگشته است وی اشعار زیادی در چند دهه فعالیت شعری خود سروده است و این کتاب با یک صد و ده غزل به احترام و توسل جستن از مولای متقیان حضرت علی (ع) بوده که اکثریت آن‌ها به جز چند عددی همه از اشعار قدیمی وی می‌باشند، غزلیات جدیدش هر چند بر طبق همان اسلوب و چهارچوب غزل قرن چهاردهمی بوده اما تفاوت و پختگی بیشتری از غزلیات این کتاب دارند.