کتاب سروده های دهقان اثر لطف الله دهقان در این جهت است که سخنی که از دل برآید لاجرم بر دل نشیند و هنرمند هرجا رود قدرش دانند و بر صدرش نشانند. در اشعار آقای دهقان یک نوع صمیمیت خاص به وضوح دیده میشود که در هر بیت حرفی برای گفتن دارد چنانکه کلامش مسحون از دقایق ادبی و نکات برجسته اجتماعی و اخلاقی است که می توان گفت سبک و شیوه ایشان ادبیات تعلیمی است – از ویژگیهای خاص این شاعر گرانقدر آوردن استعارات لطیف و تشبیهات منطقی و معقولانه توام با صنعت تلمیح و ایهام و گاهی نیز صنعت نصر و نشر مرتب است. صنعت تشخیص و جان بخشی به اشیاء و آوردن مراعات النظیر و تناسب از ویژگیهای شعر ایشان است.
غزلیاتش بسیار لطیف و از بعد عشق و عرفان حکایت میکند و لفظ و معنا را به زیباترین صورت بهم آمیخته و توازن در مصراعها و نظیره گوئیهایش قابل تجلیل و تحسین است لفظ را در خدمت معنا قرار داده چنانکه : معانی چو مغزند و الفاظ پوست مضمون آفرینی و دقت نظر و باریک اندیشی و نازک خیالی در اشعارش کاملا مشهود است. قصائد و مثنویات و رباعیاتش از مضامین اخلاقی و اجتماعی بهرهمند است و در جوهره کلامش یکنوع پختگی خاصی وجود دارد چنانکه گاهی در کلامش حکمتی یافت میشود و به استناد ان لمن الشعر لحکمته در بعضی از اشعار حکمتی است چنانکه شاعران شاگردان مکتب الهی هستند به استناد الشعرا تالمیذ الرحمن و در ملک سخن فرمانده است به استناد الشعرا امراء الکالم شعرا به منزله روحی هستند در پیکر جامعه تا متاثر نشوند موثر واقع نمیشوند...
ای که هستی خالق مخلوق بر روی زمین در میان خلقتش انسان بود از بهترین
ای که گفتی هست انسان بهترین مخلوق من از چه رو وضعیت ما گشته اکنون این چنین
زیر بار زندگی خم شد کمرها جملگی بسکه کرنش کرده ایم از عجز نزد آن و این
یا رب احسانی بکن بگشا گره از کار ما چونکه هستی رهگشای اولین و آخرین
فقر آورده میان مردمان صدها فساد حال و روز ما شده اکنون دگر از بدترین
بسکه از زهد دروغین دم زنند این ظالمان مطلع هستی خدا زین گفتهی ایشان یقین
کار ما ذکر دعا شد بر سر سجاده ها استجابت کن دعا از بندگان متقین
ما زبس جور و ستم افکنده شد بر دوشمان دیگر ایمان سست گشته هم از آن و هم از این...