کتاب زنی که مهم نبود pdf

معرفی کتاب زنی که مهم نبود

کتاب زنی که مهم نبود اثر معروف سونیا پرنل یک بیوگرافی فوق العاده جذاب درباره ی زندگی شجاعانه ی ویرجینیا هال است که به عنوان اولین جاسوس زن در جنگ جهانی دوم شناخته می شود. کتاب زنی که مهم نبود که ماجراجویی های این زن را برای نخستین بار روایت می کند، افتخارات بسیاری را برای نویسنده اش به ارمغان آورده است.

زنی که مهم نبود، در حقیقت روزی لقب خطرناک ترین جاسوس متفقین را از گشتاپو گرفت. ویرجینیا هال، زنی که مهم نبود، توانست چنان اهمیتی برای خودش کسب کند که هیتلر در یکی از مصاحبه هایش درباره ی او گفت: اگر یک سرباز مثل ویرجینیا هال داشتم قطعاً تمام دنیا را فتح می کردم. اما ویرجینیا هال که بود؟ سونیا پرنل در کتاب زنی که مهم نبود، داستانی واقعی زندگی زنی شجاع را نوشته است. ویرجینیا در فراز و نشیب های زندگی انسانی معمولی بود و هیچ کس برایش اهمیتی قائل نبود، اما سرانجام زمانی رسید که توانست اولین زن جاسوس در جنگ جهانی دوم شود و شرایط جنگ در فرانسه را جوری تغییر دهد که به پیروزی متفقین منجر شود. او همچنین با تأسیس یک کارخانه مسبب اختراع اسلحه معروف «کلت برنو» شد.

گزیده کتاب زنی که مهم نبود

از نگاه چرچیل افرادی برای جاسوسی موفق بودند که می توانستند با پیگیری های مستمر و قابلیت مخفی کاری خودشان را به عنوان افراد قابل اعتماد جا بزنند و بتوانند اخبار جدید و به روز را در کوتاه ترین زمان ممکن منتقل کنند. سرویس امنیتی انگلستان همواره به دنبال مردانی می گشت تا بتوانند با توجه به ویژگی های فوق نقش یک جاسوس کاربلد را ایفا کند، اما آقای بیلوس، زنی را پیدا کرده بود که می توانست تمام خواسته های سرویس امنیتی انگلستان را به بهترین شکل برآورده کند.

وقتی ویرجینیا در یکم سپتامبر به لندن رسید، کاملاً شماره را فراموش کرده بود و در اولین فرصت خودش را به سفارت آمریکا رساند و تلاش کرد شغلی پیدا کند و مادرش را از اوضاع و احوال خودش باخبر سازد، اما دوباره نیز برای پیداکردن شغل به نتیجه نرسید و با او برخورد مناسبی نشد. به همین دلیل تلاش کرد تا در نامه ای اطلاعات به روز و جدید خودش از فرانسه که شامل شرایط دستگیری ها و اتفاقات استراتژیک و جنگی می شد را در اختیار سفارت قرار دهد. پس از خواندن نامه توسط سفارت، آنها فهمیدند که او در زمینه ی نوشتن و نگارش، مهارت بالایی دارد و از آنجا که ارتش به شدت به چنین افرادی نیاز داشت، دوباره ویرجینیا توانست شغل موردعلاقه اش را پس بگیرد و پشت ماشین تحریر بنشیند.

هفته ها سپری شد و روز و شب های ویرجینیا با بی خوابی های بسیار می گذشت. مادرش در طول این دوران با نامه نگاری های پی درپی از او می خواست که هرچه سریع تر به خانه برگردد. اما کار از کار گذشته بود و دیگر نمی توانست در چنین شرایط جنگی به راحتی به خانه برگردد. در یکی از همین روزها خیلی ناگهانی شماره ای را که چندوقت پیش گم کرده بود را داخل جیب یکی از لباس هایش پیدا کرد و با نیکولاس تماس گرفت و او را به همراه همسرش الیزابت به شام دعوت کرد.