نفس زنان می دوید. دویدن در گرمای تابستان نفس کشیدنش را مثل چکش فولادی کرده بود که قفسه سینه اش را بی رحمانه خورد می‏‌کرد. ضربان قلبش انگار پرنده گرفتار قفسی بود که خودش را محکم به نرده های قفس می‏‌زد. صورت خیس عرقش مثل یک کوه باران زده بود که آب را روی خودش نگه نمی داشت، همراه دویدن داد می زد: مامان، بابا، مژده گانی مژده گانی. لحظه شماری می کرد که برسد. اما حالا حالاها باید می دوید و تا خانه خیلی راه بود.

یک به یک کوچه های کاه گلی را رد کرد. تا این‏که به خانه رسید. سراسیمه بدون سلام از وسط جوجه هایی که خواهرش در حیاط برایشان گندم می پاشید رد شد و با دویدنش ترسیدند و پا به فرار گذاشتند. خواهرش گفت: چه خبره؟ چی شده؟ فقط داد می زد مژدگانی مژدگانی.

مثل این که می خواست بهترین خبر دنیا را بگوید. به سرعت برق سمت در رفت. از بس عجله داشت حتی یادش نماند که گیوه هایش را از پا در بیاورد. در اتاق را که باز کرد پدرش را دید که نماز می خواند. پس به سمت مادرش رفت. نهار ترخینه بود و ظرف‏ها را جمع می کرد. بوی ترخینه در اتاق پیچیده بود در حالتی که نفسش به شماره افتاده بود، به سختی گفت: مژدگانی مژدگانی.

مادر که این حالتش را دید زد زیر خنده. پدر نمازش را تمام کرد و صدای قهقه اش بلند شد. مادرش گفت: روله چی شده؟

کتابشناسی ملی :

6119771

شابک :

978-600-331757-4

سال نشر :

1399

صفحات کتاب :

کنگره :

PIR8365‬‬

دیویی :

8‮فا‬3/62‌