کتاب منی که من نیستم داستانی نوشته نازنین نصیر است که توسط انتشارات متخصصان منتشر شده است.
ساعت، پنج صبح بود. از پس پرده یِ سیاه اتاقم، نظاره گرِ گرگ و میش آسمان و طلوع خورشید بودم. نمی خواستم هیچ نوری در اتاقم بتابد، اما انگار چاره ای نبود.
اتاق سیاه و سفیدم و تابلوهای چسبیده به دیوارهای آن، حکایت از درونم داشت. مادرم فکر می کرد این رنگبندی و دیزاین، سلیقه ی شخصی من است. دوباره به تختخوابم برگشتم و پتویم را روی سرم کشیدم تا ساعت هفت صبح سر برسد و به مدرسه بروم. شب قبل، زودتر خوابیده بودم تا در کلاس درس خواب آلود و کسل نباشم. چشمانم گرم خواب شده بودند که زنگ تلفن همراهم به صدا درآمد. صدای دلارام را از آن سوی خط شنیدم.