کتاب فستیوال خنجر

معرفی کتاب فستیوال خنجر 

کتاب فستیوال خنجر مجموعه شعری است از زنده یاد سید حسن حسینی، از پایه گذاران شعر انقلاب که توسط اسماعیل امینی گردآوری و تدوین شده است. در این کتاب شعرهای تاکنون منتشر نشده سید حسن حسینی و تعدادی از مقالات و نقدهای اسماعیل امینی بر شعرهای سید حسن حسینی نیز منتشر شده است. اسماعیل امینی در این مقالات به بررسی رویکرد و نگاه سید حسن حسینی دراشعار وی می پردازد.

سید حسن حسینی از پایه گذاران شعر انقلاب بود و بسیاری وی را یکی از  اساتید شعر در حوزه ادب آیینی می دانند. اسماعیل امینی در یکی از مقالات کتاب اشاره می کند وی علاوه بر شعر به نقد و پژوهش و ترجمه و نثر نویسی نیز می پرداخت و آثار خوبی در این زمینه ها به یادگار گذاشته است.

 وی علاوه بر اشعار آیینی که بیشتر به این قالب از شعر شهره دارد، اشعار طنز نیز دارد که  نمونه هایی از آن در همین کتاب آورده شده و نشان می دهد طنزنویسی را نیز به خوبی اشعار آیینی دنبال کرده است. وی به سرودن شعر طنز علاقه ویژه ای داشت و برایش کوشش بسیار می کرد.

مجموعه اشعار طنزی که تاکنون از وی منتشر شده عبارتند از « نوشداروی طرح ژنریک» و « براده ها». امینی پیش از این نیز مقالات و نقدهایی بر اشعار وی نوشته و منتشر کرده بود. در این کتاب علاوه  بر این که اشعاری از وی را برای اولین بار منتشر می کند به نقد و بررسی این اشعار نیز می پردازد. این کتاب حاوی مقدمه ای درباره ویژگی های شخصیتی و اشعار سید حسن حسینی و همچنین نحوه تدوین و گردآوری مجموعه است.

 همچنین شامل سه مقاله از اسماعیل امینی در نقد و بررسی اشعار سید حسن حسینی است که عبارتند از: دهان های رسمی چیزی برای گفتن ندارند، گفتن و نگفتن و گل این باغ با داغ تو خندید که تاملی است بر مجموعه شعر سفرنامه گردباد سروده سید حسن حسینی از منظر طنزآوری که با نظر به کتاب «طنز و انتقاد در ادبیات بعد از انقلاب اسلامی» نوشته ابوالفضل زرویی نصر آبادی نوشته شده  است.

 همچنین حاوی چهل و هشت شعر کوتاه و بلند است که عمده آن ها اشعار منظوم شاعر است و برخی اشعار نیمایی و سپید نیز در این مجموعه دیده می شود.  قدیمی ترین شعر این مجموعه تاریخ سال 63 را زیر خود دارد و نام اش «مخلوقات» است.

گزیده کتاب فستیوال خنجر 

آرمان گرایی و کمال جویی در اندیشه و شعر حسینی به گونه ای نیست که با خوش خیالیِ وضع موجود عالم و آدم را همان وضع مطلوب بپندارد و در آراستن چهره مدعیان دروغین کمال و دیانت هنر خویش را به کار بندد.

سیدحسن حسینی از فرازی به جهان می نگرد که هر چیز و هر کس در منظر او با آنچه از وضعیت انسان آرمانی انتظار می رود سنجیده می شود و، در این سنجش، میان ادعا و عمل، درون و برون، گفتار و کردار، و، در یک کلام، آنچه هست و آنچه شایسته است فاصله هولناکی پدیدار می شود که دست مایه اصلی طنز است. همچنان که اهل مداهنه و مجامله می کوشند منکر این فاصله هولناک شوند و از منظر ایشان هر داعیه ای راهی به حقیقت می یابد و هر مدعی بهره ای از کمال دارد.