تازه اتراق کرده بودیم. تعدادمان کم نبود. صد تا، دویست تا، ۰ پانصدتا، شاید هم بیشتر. کوهان های من از شدت خستگی درد می کرد و پشتم را آفتاب تند بیابان های مکه سوزانده بود. حالالا کنار دوستانم بودم و ساربان ها دورمان می چرخیدند. تشنه و هلالاک از گرما بودم. خنکای آب برکه ی خُُخم را به گلو رساندم و حالم بهتر شد. دوست داشتم زودتر جهاز پشتم را بردارند تا هوایی بخورم.

آن طرف تر، یاران پیامبر خارهای روی زمین را می کندند و چندنفر هم مسئول آوردن خارها برای ما شده بودند. زمین که صاف شد، سنگ های بزرگ را روی هم گذاشتند. همان موقع چند نفر از یاران پیامبر(ص) آمدند و جهاز ما را برداشتند و بردند آن طرف، زیر سایه ی درختان سََمر روی سنگ ها چیدند.

صفحات کتاب :

دیویی :

8‮فا‬3‬

کتابشناسی ملی :

7379299

شابک :

978-964-121790-9

سال نشر :

1399