کتاب شبلی و آتش یکی از آثار علیرضا قزوه است شاعر متعهدی که در حوزه شعر هرگز تن به وادی مُد روز نداده و همیشه شعرش در خدمت آرمانهای اصیل اسلام و انقلاب بوده است. شبلی و آتش دومین مجموعه شعر مستقلش به شمار میرود.
بنمایه این اشعار انگار همان سیر و سلوکی است که مخاطب در تمام این سالها از شاعری چون قزوه سراغ داشته است. قزوه برای اینکه تواناییاش را در نحلههای گوناگون سرایش شعر نشان داده باشد در این کتاب در کنار غزل، دوبیتی و دوبیتی سپید هم آورده است.
قزوه از آن دست شاعرانی است که برای شناختنش حتماً لازم نیست خودش را ببینید؛ چون شعرش از دیدارش گویاتر است. یعنی اگر فردی پیش از آشنایی نزدیک با قزوه، شعر او را خوانده باشد، به شناخت کافی و خوبی از او رسیده است.
به بیان دیگر، شعر قزوه، از اسم او جلو زده است. شعرهای این کتاب مضامین مختلفی را در بر میگیرند؛ مانند عشق، دلتنگی، یاد و خاطره شهدا، جنگ و سوژههایی از این دست. اما همگی این مضامین، شکلی شاعرانه پیدا کردهاند و دچار روزمرگی و سیاست زدگی نیستند.
من و بارون دو همزاد بهاریم
من و بارون دو چشم بیقراریم
بیا بارون! سر قبر شهیدون
بباریم و بباریم و بباریم