کتاب چاه پر کژدم اثر مصطفی فعله گری توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است. یکی از ویژگی های روشن فکر نمایان تاریخ معاصر ایران (از دوران شکست انقلاب مشروطیت تا به امروز) آن بوده است که خویش را همه کاره جامعه و مردمان می دانسته اند و از بیخ و بن هم اشتباه پنداشته اند.
روشن فکرنما درست در جایگاهی نشست که روشن فکر راستین و اندیشه پرداز ایران از آن دوری برگزید. روشن فکرنما پس از مشروطه خواهی، به برج عاج خزید و از محصولات وارداتی فرهنگ و هنر و اندیشه غرب، حریصانه مصرف کرد و دیگران را نیز به تن دادن به روش خویش فراخواند، اما ...
رضا براهنی از کسانی بود که در دهه چهل، آواهای بومی فرهنگی مردمش را در پی خیزش شکوهمند و هشدار دهنده پانزدهم خرداد سال 1342 شنیدند اما به جای نوشیدن آب از سرچشمه سارهای فرهنگ زادبوم مادری خویش، خود را در پناه خروارها متن و نوشته و نقل قول ادبیات دین گریز و اخلاق ستیز مغرب زمین جای دادند.
نقدها و داوریهایی چند درباره کارنامه ادبی رضا براهنی انجام پذیرفته است. شعرهای او را مخاطبان شعر نو و منتقدان این هنر چندان باور نکرده و شایسته تحلیل و داوری هنری ندانستهاند. مقالات و تئوریسازیهای آشفته او نیز چندان به دل جویندگان شناخت حقیقت و جوهره ادبیات (شعر و داستان و نقد ادبی) ننشسته و جایگاهی پیدا نکرده است که کسی بخواهد واکنشی از سر تأیید یا کوبیدن آنها از خویش نشان بدهد.
اما هنگامی که براهنی آغاز به نوشتن و نشر داستانهایش کرد، با سخنرانیها و نوشتههای تحلیلی و نیز حملههای منتقدوارش به شماری از داستاننویسان معاصر خود، شگفتی و تأسفِ بسیاری از منتقدان را بر انگیخت. براهنی سرد و گرم چشیده در دهه چهل و پنجاه این قرن خورشیدی، در عرصه هنر داستاننویسی نیز ره به جایی نبرده بود. ما در این متن، نمونههایی از نقدهایی را که بر سه داستان بلندش (چاه به چاه، بعد از عروسی چه گذشت و نیز رازهای سرزمین من) نوشته شده است، باز میخوانیم.