زنی بی چتر

مرا در بلوک‌های یک باغچه به چهار میخ بکش
و تمام خراش‌های تنم را بنفشه بکار
مردمکم برخیزاب اشک خواهد راند
و جریان بلند گیسو، از روی پیشانی‌ام کنار خواهد رفت
وقتی تو پشت یک چراغ قرمز، دنبالِ حرفی از ستون یک، ردیف دو هستی...