سال ها پیش، حتی قبل از نوشته شدن تاریخ، هیولایی به نام بانیِپ آزادانه اطراف رودخونه ی ماری پرسه می زد.
یک روز هوا در حال تاریک شدن بود و بانیپ زیر نور ماه، توی رودخونه دنبال شکاری بود تا شکمش رو سیر کنه.
هیولا وقتی که دید پایین رودخونه شکار خوبی پیدا نمیشه، تصمیم گرفت از صخره ی کنار آبشار بالا بره تا شاید اونجا چیزی پیدا کنه.
مدتی گذشت و خسته شد و به یک درخت اُکالیپْتوس تکیه داد. تا اینکه فهمید فقط خودش نیست که توی جنگل زندگی می کنه.
کنار درختی که بانیپ بهش تکیه داده بود، یک برکه قرار داشت.
داخل برکه، یک شکارچی، بی سر و صدا و ماهرانه از بین علف های برکه حرکت می کرد و به دوتا اردکی که تو آب بودن نزدیک می شد.