کتاب بررسی اتصال تیر به ستون با مقاطع کاهش یافته (RBS) نوشته ی علیرضا دودمان کوشکی به بررسی انواع اتصالات در سازه ها پرداخته و با آزمایشات مختلف در این زمینه مشاهدات مفیدی طی روند انجام این آزمایشات ارائه داده است. بعد از زلزله های نورثریج و کوبه در سال های 1994 و 1995 تحقیقات گسترده ای در جهت بالا بردن استحکام و شکل پذیری اتصالات فلزی تیر به ستون انجام شد. بررسی های انجام گرفته نشان می دهد که بیش ترین تنش ها در اتصالات، در جایی که تیر به ستون متصل می شود، اتفاق می افتاد. متاسفانه این قسمت ضعیف ترین بخش اتصال بوده است. در راستای ایجاد شکل پذیری و توانایی مقاومت در برابر تغییر شکل های بزرگ، در این کتاب ارائۀ یک سخت کننده جدید توسط جان آکاردئونی با زاویه 11 درجه با اتصال فلنجی و سخت کننده مورد مطالعه آزمایشگاهی قرار گرفته است. در کتاب حاضر نمونه اتصالات در آزمایشگاه به صورت چرخه ای و یکسان تحت بارگذاری قرار گرفته است. نتایج آزمایشگاهی نشان می دهد که اتصالات استفاده شده بر توزیع نیروهای داخلی و تغییر شکل سازه های فولادی اثر مهمی دارد و می تواند مبین قابلیت تامین شکل پذیری قابل قبول این اتصالات باشد. هر سازه پایدار یا مقاوم در برابر زلزله باید هم به صورت کلی و هم به صورت یک مجموعه کامل، شکل پذیری که یکی از خواص بسیار مهم سازه ای است را دارا باشد یعنی تحت تاثیر نیروهای لرزه ای شکل پذیر باشد. بنابراین با توجه به نوع سازه ای که برای مناطق زلزله خیز طراحی می شود، باید مصالح بکار رفته در آن ها به نحوی اختیار و ترکیب شوند که نتیجه رفتار آن ها، شکل پذیر بودن را تامین نماید. انتظار می رود که نحوه بکارگیری مصالح در این کتاب که به منظور افزایش شکل پذیری و جابه جایی مفصل پلاستیک انجام گرفته مورد توجه پژوهشگران قرار گیرد. هدف اولیه این کتاب تعیین توزیع مناسب تسلیم شدن و بالا بردن شکل پذیری سازه و حفاظت اتصال تیر به ستون در برابر زلزله است. اتصالی آسان و کم هزینه که با افزایش شکل پذیری از اتلاف انرژی جلوگیری می کند.

در بخشی از کتاب بررسی اتصال تیر به ستون با مقاطع کاهش یافته (RBS) می خوانیم:

اتصال صلب یا اتصال خمشی یا اتصال گیردار به اتصالی گفته می شود که چرخش نسبی بین اعضا به علت سختی کافی اتصال برقرار می کند. در این اتصال لنگر خمشی انتهای تیر به ستون منتقل می شود. از آن جا که عمده لنگر خمشی تیر در بال های آن می باشد لذا اتصال بال های تیر به بال و یا جان ستون برای انتقال لنگر خمشی لازم می باشد، البته برای انتقال نیروی برشی تیر به ستون از نبشی که از طرفی به جان تیر و از طرف دیگر به بال و یا جان ستون بوسیله جوش کاری و پیچ و مهره متصل می شد و یا بوسیله استفاده از نشیمن زیر تیر و یا روش های دیگر انجام می پذیرد. در تکیه گاه کاملاً گیردار، دوران زاویه ای (چرخشی) بین تیر و ستون انجام نمی گیرد، در این نوع اتصال تکیه گاهی، تامین درصد گیرداری در حدود 90 درصد یا بیشتر برای جلوگیری از تغییر زاویه ضرورت دارد. مقصود طراح در هنگام استفاده از اتصال صلب تیر به ستون این است که اتصال قادر به انتقال کامل لنگر باشد و هیچ گونه چرخش نسبی بین اعضای وارد به اتصال به وجود نیاید. تنوع اتصا لات صلب تیر به ستون آنقدر زیاد است که مشکل بتوان لیست کاملی از آن ها تهیه نمود، لیکن اتصالات رایج نشان داده شده ، امروزه به نحو گسترده تری مورد استفاده قرار می گیرند. قسمتی از جوش اغلب این اتصالات در کارخانه یا در روی زمین انجام می شود و مابقی آن پس ازنصب توسط جوش در محل و یا پیچ های پرمقاومت تکمیل می شود.

صفحات کتاب :

135

کنگره :

‏‫‬‮‭TA684

دیویی :

624/182

کتابشناسی ملی :

5679722

شابک :

‫‭‭978-622-6538-50-3

سال نشر :

1398