هرسال تابستون، خانواده ی سَنت اِگزوپِری به همراه آنتوان که همه اون رو تونیو صدا می کردند و چهار برادر و خواهرش، مدتی رو توی عمارت ییلاقیشون توی سنت موریس می گذروندند. تونیو اون عمارت تابستونی رو از هرجایی توی این دنیا بیشتر دوست داشت.

اون می تونست کلی ماجراجویی کنه؛ می تونست هزار تا در رو باز کنه، هزار تا اتاق برای گشت و گذار بود و چندین کمد لباس برای زیر و رو کردن وجود داشت.

توی اتاق زیر شیروونی، گنج هایی وجود داشتند، جعبه های پر از رمز و راز و چمدون هایی که پر از لباس های قدیمی بودند.

بچه ها لباس هایی رو که برای شاهزاده ها بود می پوشیدند، با خرگوش های پشمالوشون قدم میزدن و طوری رفتار می کردن که انگار اون ها یه موجود کمیابن.