کتاب شادی pdf

هنگامی که ما از هواپیما در فرودگاهی کوچک خارج شدیم، سوت کر کننده موتور هواپیما به گوش می رسید و دامنه های پر از برف هیمالیا را پشت سر گذاشته بودیم، دو دوست قدیمی یکدیگر را در آغوش گرفتند.

اسقف اعظم گونه های دالای لاما را با محبت و دلسوزی نوازش کرد و دالای لاما صورت اسقف اعظم را بوسید. این دیدار رابطه بسیار تأثیرگذار و عمیقی بروی دوستی آن ها داشت. در تمام یک سالی که برای این ملاقات آماده می شدیم، کاملاً از مفهومی که ممکن بود این دیدار برای جهانیان داشته باشد آگاه بودیم، اما هرگز مفهومی که این یک هفته ملاقات برای آن دو داشت را درک نکردیم.

نقل این یک هفته گفتگوی بی نظیر در دارامسالای هندوستان، محل سکونت دالای مالا در هنگام تبعید، امتیازی بسیار ویژه و مسئولیتی پر هیبت است. در کتاب شادی تلاش کردم تا گفتگوهای محرمانه آن ها را با شما در میان بگذارم، که از قرار معلوم سرشار از خنده های بی پایان بود و تأکیدی بر لحظات حاکی از به یاد آوردن عشق و از دست دادن است.

با اینکه این دو مرد اسیر در زنجیر تنها شش ساعت در روز با همدیگر ملاقات داشتند، در این ملاقات های مختصر بر دوران زندانی زندگی خویش برتری یافتند و هر یک در مورد "آزارهای روحی رنج آور" دیگری با دقت فکر می کرد. هرگز در گذشته و یا احتمالاً در آینده آن ها فرصتی برای گذراندن این زمان دوستانه در کنار هم را نداشتند، بنابراین آن ها از این لحظات شادمانه دوستی در کنار هم نهایت لذت را می بردند.

ردپای سنگین مرگ هرگز از مکالمات ما دور نمی شد. مسیر سفر ما باید اصلاح می شد و تغییر می کرد بنابراین اسقف اعظم تصمیم گرفت منتظر مراسم تدفین و خاکسپاری دوستانش باشد. همانطور که سیاست های جهانی و سلامتی هم پیمان شده بودند که آن ها را جدا از یکدیگر نگهدارند، ما تصمیم گرفتیم فرض کنیم که هر یک از ملاقات های ما ممکن است آخرین دیدار ما با یکدیگر باشد...