کتاب حوای من، اثر هادی جباری؛ داستان آفرینش آدم و حوا را به زبانی شاعرانه به رشته تحریر درآورده است. کتاب دارای 7 فصل، که در فصل اول به آفرینش زمین پرداخته و در فصل دوم، خدایی که همه عالم را برای آدم آفریده است دست به کار خلقت آدم میشود و خلقت حوا همان مونس و همدم آدم در فصل سوم، کتاب در فصلهای بعدی به داستان ملاقات آدم و حوا و زیباییهای آن پرداخته و در فصل پایانی آدم و حواهای طول تاریخ را مخاطب قرار میدهد که چگونه یکدیگر دریابند و بشناسند و نزد خدای خود بازگردند.
و خدایی که کامل بوده و هست و خواهد بود
و فرشتگانی که پر کرده بودند
همه ی آسمانها را
و کمالاتی بود
همهی آنها را
یکی ایستاده به تکبیرةالاحرام صبح نماز
در ستایش حضرت دوست
و نمیشود خسته
از این رویت روی ماه خدا
دیگری خم کرده قامت خود به سبحانالله
که در حسرت دیدن رویش بماند تا آخر عمر
و فرشتهای
که میخواهد. هیچ نبیند
و همهی عشق خدا را کند مال خود
نهاده صورت خود بر سینی اخلاص پاهایش
و خدا رو به فرشتگانش گفت:
میخواهم به کمالات شما
بیفزایم چیزی
که ندارید شما هیچ کدام
و ندارید هیچ خبری از این راز بزرگ
بسازم موجودی که ندارد از اول
چیزی مانند شما
میسازد با دستش آنچه را میخواهد
و میرود آن راهی که میگزیند قلبش
تا که هر آنچه به شما دادهام از خوبیها
به دستش آرد
با روحی که به او سپردهام از اول
یا شاید
که بخواهد نابود و تباه گرداند خود را
و به تاریکی سپرد همه دارایی روحش را
تصمیم با خود اوست
من به او دادهام این قدرت را
بالا رفتن از نردبان عالم بالا را
تا بیاید و بنشیند در پیشم
و خیره بماند در من
و دگر نفهمد که زمان چیست و گذر چیست و گذار چیست..