کتاب مقالات ایدههای پیشران عتف در گام دوم انقلاب اسلامی، اثر خلیل نوروزی و هادی رنجبر؛ که در عنوان خود از پیشوند «ایدههای پیشران» استفاده کرده است. این کتاب، تلاش کرده است به عنوان اولین اثر یا دست کم اولین آثار مربوط به تولیدات علمی بینابینی علمی - اجرایی عرضه شود.
در این کتاب سعی شده است از افرادی که توانایی علمی و اجرایی کافی برای ابراز ایدههای اجرایی در عرصههای تخصصی خود دارند استفاده شود. از این افراد خواسته شد تا ایدههای خود را به نحو قابل عرضه در قالبهای علمی به نحوی ارائه دهند که شروعی برای گفت و گوهایی بیشتر در دامان اجرا و در دامان نظر فراهم آید.
از اینرو، مشخصاً این کتاب ادعایی در مورد قطعی بودن ایدهها ندارد؛ بلکه هر ایده نقطه آغازی برای بیشتر اندیشیدن است. در ادامه به بیان مختصر دل مشغولیهای اساسی هر کدام از ایدههای ارائه شده پرداخته میشود.
مراحل شناسایی شده در فرآیند رشد بنگاه نانومقیاس:
مرحله اول: شکلگیری، ورود و تثبیت بنگاه در بازار داخلی: فرآیند شکلگیری اولیه و دستیابی بنگاه به مزیت رقابتی اولیه تأثیر مهمی در مسیر بعدی آن از جمله در فرآیند بینالمللیسازی بنگاه دارد. در این فاز بنگاه به فناوری پایهای دست پیدا کرده و تولید نمونههای آزمایشگاهی را آغاز نمود. همچنین با همکاری یک بنگاه صنعتی داخلی قادر به ساخت اولین نمونه صنعتی یک دستگاه در داخل کشور شد. در این مرحله ساختار بنگاه شکل یافت و طی چندین مرحله تزریق منابع مالی توانست به سطح رقابتی در توانمندی برای تولید برسد.
با وجود این به دلیل محدودیت اندازه بازار محلی و برخی خصوصیات محدود کننده دیگر موجود در این بازار نمیتوان دستاوردهای بنگاه در این مرحله را دستیابی به یک مزیت رقابتی پایدار ارزیابی نمود.
مرحله دوم: ورود اولیه بنگاه به یک کشور در حال توسعه (گام اول در بینالمللی شدن): با درخواست برای یک دستگاه آزمایشگاهی از طرف یک شرکت واسط مالزیایی، بنگاه فناور حدود یک سال پس از تأسیس، وارد اولین تعامل تجاری بینالمللی میشود. با عملکرد رضایت بخش محصول و پشتیبانی فنی مناسب آن، روند فروش دستگاهها به کشور مالزی ادامه پیدا میکند. این روند، تعامل و اعتمادسازی بین دو شرکت را عمق میبخشد تا اینکه در سال ۱۳۹۴ یعنی بعد از ۷ سال از تعامل اولیه یک شرکت برای تولید مشترک در مالزی تأسیس میشود. دستاوردهای بنگاه در مرحله دوم نیز به دلیل محدودیتهای موجود در بازار هدف و همچنین محدودیتهای ذاتی مدل کسب و کار، در حدی نبوده که منشأ یک مزیت رقابتی پایدار بینالمللی در نظر گرفته شود.