کتاب راهبردهای تاب آوری در مادران دارای کودک اتیستیک pdf

معرفی کتاب راهبردهای تاب‌ آوری در مادران دارای کودک اتیستیک 

اختلال اوتیسم نامی آشنا برای همه افرادی است که در حوزه اختلال‌های رفتاری فعالیت می‌کنند. البته انجمن روانشناسی آمریکا در سال 2013 اصطلاح اوتیسم را به اختلال طیف اوتیسم تغییر داد. این اصطلاح تمامی سطوح مختلف اوتیسم را تحت پوشش قرار می‌دهد. در حقیقت اختلال طیف اوتیسم گروهی از اختلالات هستند که در آن‌ها رشد مهارت‌های اجتماعی مانند زبان، ارتباط و ذخایر رفتاری فرد با تأخیر همراه است یا گاهی انحرافاتی در آن مشاهده می‌شود. کودکانی که مبتلا به این طیف از اختلالات هستند، علاقه شدیدی به طیف محدودی از فعالیت‌های خاص نشان می‌دهند.

اغلب آن‌ها در برابر تغییر به‌شدت مخالفت می‌کنند و حساسیت و پاسخ‌دهی مناسبی را نسبت به محیط‌های اجتماعی از خود نشان نمی‌دهند. اختلال اوتیسم سبک زندگی هر یک از اعضای خانواده را تحت تأثیر قرار می‌دهد و آنها را در معرض فشارهای روانی قرار می‌دهد. پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهد والدین این کودکان استرس بالایی را تجربه می‌کنند و پذیرش واقعیت برای والدین بسیار مشکل است. یکی از متغیرهایی که نقش بسزایی در زندگی مادران دارای کودک اتیستیک دارد، تاب‌آوری می‌باشد. تاب‌آوری در واقع توانایی ایستادن در برابر بحران‌ها یا چالش‌های مستمر در زندگی است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد آموزش تاب‌آوری بر مادران دارای کودک اتیستیک موثر بوده و افزایش معناداری را در میزان تاب‌آوری می‌توان مشاهده کرد. برای مثال دینداری از جمله عواملی است که با تاب‌آوری مادران دارای کودک اتیستیک رابطه دارد. والدین مذهبی‌تر توانایی مقابله با استرس بیشتری دارند و سلامت جسمی و روانی بهتری را تجربه می‌کنند.

کتاب راهبردهای تاب‌آوری در مادران دارای کودک اتیستیک در 5 فصل، به دنبال بررسی اثربخشی آموزش تاب‌آوری بر کاهش تنش والدگری مادران دارای کودک مبتلا به اختلال اوتیسم می‌باشد.

گزیده کتاب راهبردهای تاب‌ آوری در مادران دارای کودک اتیستیک 

تاب‌آوری معادل واژه Resilience است. در فرهنگ لغت، خاصیت کشسانی، بازگشت‌پذیری و ارتجالی معنا شده است، ولی در متون بهداشت روانی تاب‌آوری معادل گویاتری دارد. گارمزی و ماستن (2006) تاب‌آوری را «یک فرایند توانایی، یا پیامد سازگاری موفقیت‌آمیز علی‌رغم شرایط تهدیدکننده» تعریف نموده‌اند که نقش مهمی در مقابله با تنیدگی‌ها و تهدیدهای زندگی و آثار نامطلوب آن دارد.

والر (2001) بیان می‌کند که تاب‌آوری سازگاری مثبت در واکنش به شرایط ناگوار است. کامپفر (1991) معتقد است که تاب‌آوری نقش مهمی در بازگشت به تعادل اولیه یا رسیدن به سطح بالاتر دارد و ازاین‌رو، سازگاری مثبت و موفق را در زندگی فراهم می‌کند.