گاهی دلم برای تو تنگ می‌شود
دلتنگیم برای تو گاهی ننگ می‌شود
گاهی ز دور می‌دهمت صد سلام گرم
گاهی ز سردی تو دلم رنج می‌برد
انگار طالع ما نا پیوسته با هم است!
این هجر و این زیادی یادت چه می‌شود؟
***
شرحی ز مسیر رد پایت بگذار
این خسته دگر تاب نگاه خیره ندارد
در شهر کسی نیست که این قصه نداند
این کشته‌ی از عشق دگر خنده ندارد!
ما در طلب عشق تو جان را بکف آریم
این نقد دگر وسوسه‌ی نسیه ندارد.

***
در قلب تو
آنجا که هیچ کسی خانه ندارد
سالهاست صاحب خانه‌ام
بیاید باران، ببارد برف
در بهترین خانه جهان
آرام نشسته‌ام
من!
دراین یک بام ودوهوای بهمن
در نفس‌های تو
در؛ هایِ بخار آلود زمستان
به خون تو،
به پی
به رگ‌هایت
به دیدگان ظرفیت
به شور شوق قدم‌هایت