کتاب عقبنشینی ممنوع به بررسی نظرات مقام معظم رهبری درباره مذاکرات هستهای دولت یازدهم از مردادماه ۹۲ تا اسفند ۹۳ میپردازد. پس از توافق هستهای (موسوم به توافقنامه ژنو) تحلیلهای متفاوتی در ارزیابی این رویداد مهم سیاسی صورت پذیرفته است. اما جامعه انقلابی همواره دیدگاههای رهبر معظم انقلاب را میزان و طراز ارزیابی پدیدههای مهم سیاسی میداند، از این روی بحثهای فراوانی پیرامون نظر رهبری درباره مذاکرات هستهای در گرفته است.
هر کسی از ظن خود یار نگاه رهبری شده و با گرفتن تنها بخشی از سخنان ایشان و بیتوجهی به بخشی دیگر از تحلیل کلان و صحیح بازمانده است. بهترین راه برای درک و کشف نظر و تحلیل رهبری معظم انقلاب بررسی همه جانبهی سخنان ایشان در این موضوع است.
«دفتر مطالعات گفتمان انقلاب اسلامی» در راستای تبیینِ تحلیل و دیدگاه مقام معظم رهبری درباره مذاکرات هسته ای دولت یازدهم اقدام به جمع آوری و تنظیم سخنان معظمله پیرامون این موضوع نموده است. کتاب عقبنشینی ممنوع به کوشش آقای مهدی مطلّبی، تلاشی است در راستای فهم بهتر موضع رهبری درباره مذاکرات اخیر هستهای. با گذشت چند سال از سکانداری دولت یازدهم در عرصه سیاست خارجی و سخنان پرشمار و با اهمیت رهبری در این زمینه، اکنون زمان جمعبندی این نظرات است تا ما نیز موضعی متناسب با تحلیلهای عمیق و همه جانبه رهبری در این زمینه داشته باشیم.
رهبر معظم انقلاب اولین دلیل بدبینی خویش به مذاکرات هستهای را در غیرواقعی دانستن موضوع مورد چالش در مذاکرات برشمردند. ایشان اساساً مسئله هستهای را بهانهای در دست دشمنان انقلاب اسلامی میدانند تا به واسطه فشار آوردن از طریق آن، به هدف اصلی خویش که سرنگونی اصل جمهوری اسلامی ایران است، دست یابند. لذا در این نگاه واضح است که اهداف مسالمتآمیز مطرح شده در بیان دشمنان دروغی بیش نیست، چرا که ایشان قصد دارند در قالب مذاکرات هستهای به اهداف براندازانه خویش نزدیک گردند:
«یک مسئله این است که دشمنی آمریکا با ملّت ایران و با جمهوری اسلامی اصلاً حول محور هستهای نیست؛ این خطاست اگر خیال کنیم که دعوای آمریکا با ما سرِ قضیّهی هستهای است؛ نه، قضیّهی هستهای بهانه است؛ قبل از اینکه مسئلهی هستهای مطرح باشد، همین دشمنیها، همین مخالفت ها از اوّل انقلاب بود؛ اگر یک روزی هم مسئلهی هستهای حل شد - فرض کنید جمهوری اسلامی عقبنشینی کرد؛ همانکه آنها میخواهند - خیال نکنید مسئله تمام خواهد شد؛ نه، ده بهانهی دیگر را بهتدریج پیش می کشند: چرا شما موشک دارید؟ چرا هواپیمای بدون سرنشین دارید؟ چرا با رژیم صهیونیستی بدید؟ چرا رژیم صهیونیستی را به رسمیّت نمیشناسید؟ چرا از مقاومت در منطقهی به قول خودشان خاورمیانه حمایت میکنید؟ و چرا؟ و چرا؟ و چرا؟»