کتاب عقب نشینی ممنوع به بررسی نظرات مقام معظم رهبری درباره مذاکرات هسته ای دولت یازدهم از مردادماه ۹۲ تا اسفند ۹۳ می پردازد. پس از توافق هسته ای (موسوم به توافقنامه ژنو) تحلیل های متفاوتی در ارزیابی این رویداد مهم سیاسی صورت پذیرفته است. اما جامعه انقلابی همواره دیدگاه های رهبر معظم انقلاب را میزان و طراز ارزیابی پدیده های مهم سیاسی می داند، از این روی بحث های فراوانی پیرامون نظر رهبری درباره مذاکرات هسته ای در گرفته است.
هر کسی از ظن خود یار نگاه رهبری شده و با گرفتن تنها بخشی از سخنان ایشان و بی توجهی به بخشی دیگر از تحلیل کلان و صحیح بازمانده است. بهترین راه برای درک و کشف نظر و تحلیل رهبری معظم انقلاب بررسی همه جانبه ی سخنان ایشان در این موضوع است.
«دفتر مطالعات گفتمان انقلاب اسلامی» در راستای تبیینِ تحلیل و دیدگاه مقام معظم رهبری درباره مذاکرات هسته ای دولت یازدهم اقدام به جمع آوری و تنظیم سخنان معظم له پیرامون این موضوع نموده است.
کتاب عقب نشینی ممنوع به کوشش آقای مهدی مطلّبی، تلاشی است در راستای فهم بهتر موضع رهبری درباره مذاکرات اخیر هسته ای. با گذشت چند سال از سکان داری دولت یازدهم در عرصه سیاست خارجی و سخنان پرشمار و با اهمیت رهبری در این زمینه، اکنون زمان جمع بندی این نظرات است تا ما نیز موضعی متناسب با تحلیل های عمیق و همه جانبه رهبری در این زمینه داشته باشیم.
رهبر معظم انقلاب اولین دلیل بدبینی خویش به مذاکرات هسته ای را در غیر واقعی دانستن موضوع مورد چالش در مذاکرات برشمردند. ایشان اساساً مسئله هسته ای را بهانه ای در دست دشمنان انقلاب اسلامی می دانند تا به واسطه فشار آوردن از طریق آن، به هدف اصلی خویش که سرنگونی اصل جمهوری اسلامی ایران است دست یابند. لذا در این نگاه واضح است که اهداف مسالمت آمیز مطرح شده در بیان دشمنان دروغی بیش نیست، چرا که ایشان قصد دارند در قالب مذاکرات هسته ای به اهداف براندازانه خویش نزدیک گردند:
«یک مسئله این است که دشمنی آمریکا با ملّت ایران و با جمهوری اسلامی اصلاً حول محور هستهای نیست؛ این خطاست اگر خیال کنیم که دعوای آمریکا با ما سرِ قضیّهی هستهای است؛ نه، قضیّهی هستهای بهانه است؛ قبل از اینکه مسئلهی هستهای مطرح باشد، همین دشمنیها، همین مخالفت ها از اوّل انقلاب بود؛ اگر یک روزی هم مسئلهی هستهای حل شد - فرض کنید جمهوری اسلامی عقبنشینی کرد؛ همانکه آن ها می خواهند - خیال نکنید مسئله تمام خواهد شد؛ نه، ده بهانهی دیگر را بهتدریج پیش می کشند: چرا شما موشک دارید؟ چرا هواپیمای بدون سرنشین دارید؟ چرا با رژیم صهیونیستی بدید؟ چرا رژیم صهیونیستی را به رسمیّت نمیشناسید؟ چرا از مقاومت در منطقهی به قول خودشان خاورمیانه حمایت می کنید؟ و چرا؟ و چرا؟ و چرا؟»