کتاب اقتصاد آسمانی

معرفی کتاب اقتصاد آسمانی

کتاب اقتصاد آسمانی، اثر سید محمدجواد وزیری فرد؛ شامل ۵۹ مطلب و مقاله کوتاه در باب مسائل معنوی اقتصاد و رعایت دستورات دینی در زندگی مادی و مالی انسان است. نویسنده در این کتاب معتقد است توجه به مادیات در زندگی انسان بدون در نظر گرفتن ملکوت عالم و مسائل معنوی سبب غرق‌شدن انسان در مادیات شده تا جایی که به طور کامل از معنویات و یاد خدا غافل خواهد شد؛ در حالی‌که توجه توأمان به ماده و معنا و سببیت عالم معنا و ملکوت در عالم ماده زمینه‌ساز رشد و تکامل بشر است. آنچه در این کتاب مدنظر مؤلف بوده است، توجه دادن انسان‌ها به رعایت مسائل معنوی و ملکوتی در هنگام استفاده از مواهب مادی و نعمت‌های دنیوی است. نکاتی که علاوه بر بالابردن روحیه معنویت و کمال‌گرایی در زندگی انسان سبب استفاده بهتر و حتی رشد مادی و اقتصادی نیز در زندگی او خواهد شد. مطالعه کتاب اقتصاد آسمانی "ملکوت رزق" را به تمام علاقه‌مندان به کسب سعادت دنیایی و آخرت پیشنهاد می‌کنیم.

گزیده کتاب اقتصاد آسمانی

خوراندن، رزق ملکوتی است
«اللهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ رَحْمَه الْأَیتَامِ وَ إِطْعَامَ الطَّعَام»
ماه مبارک رمضان با گرسنگی و تشنگی روز و بیداری شب، انسان مسلمان را آماده می‌کند تا با پرهیز از راحت‌طلبی‌های دائم و خوش‌گذرانی‌های بی‌وقفه و تحمل قدری سختی، به یاد گرسنگان و تشنگانِ همه سال و به یاد فقر و فلاکتش در قیامت بیفتد و روح زمخت و خشنی را که با تبعیت از لذات جسمانی لطافت خود را از دست داده است، صفا ببخشد و جان خود را تازه کند. در هشتمین روز این ماه، پس از یک هفته چشیدن لذت روزه و خود نخوردن و به دیگران خوراندن، دست به دعا برمی‌داریم که: «اللهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ رَحْمَه الْأَیتَامِ وَ إِطْعَامَ الطَّعَام»؛ یعنی خدایا به من رسیدگی و رحم کردن بر یتیمان و سیر کردن شکم گرسنگان و دستگیری درماندگان را روزی فرما. بر خلاف آن‌که در تمام سال خوردنی‌ها را روزی خود می‌دانست، اکنون که مدتی روزه گرفته و قدری از اسارت بدن رها شده است، خوراندن را رزق و روزی به حساب می‌آورد. روزه واقعی در ماه مبارک رمضان این پرده اشتباه را از جلوی دیدگان انسان به کنار می‌زند تا همه سعادت خود را در پرداختن به زندگی شخصی خویش نبیند و این سعادت وقتی همیشگی و تضمین شده است که بعد از پایان ماه مبارک و در تمام سال این روش را ادامه دهد. کم‌خوری و دستگیری دیگران علاوه بر تلطیف روح و آماده کردن انسان برای ارتباط نزدیک‌ با پروردگار، در جلوگیری از بیماری‌ها و نیز تحمل مشکلات غیرقابل پیش‌بینی در همین دنیا اثر شگفت‌آوری دارد؛ چنان‌که خودبینی و خودپرستی و پرخوری نیز در از پا درآمدن در مقابل کمترین سختی‌ها بسیار مؤثر است. به داستانی که سعدی در ضمن نصایح لطیفش نقل می‌کند توجه فرمایید: دو مرد یکی چاق و پرخور و دیگر لاغر و کم‌خوراک به مسافرت رفتند. در شهری آن‌ها را به اتهامی دستگیر کردند و زندانی نمودند و تا یک هفته آنان را فراموش کردند و به آن‌ها آب و غذایی نرساندند. بعد از یک هفته که به سراغ دو زندانی آمدند، مرد چاق و پرخور را مرده یافتند و لاغر کم‌خوراک را زنده دیدند. از آن مرد علت مردن دوستش و زنده‌ماندن خودش را پرسیدند، او گفت: دوستم روزی قدحی غذا می‌خورد و تاب گرسنگی نداشت، اما من که به نیمه‌نانی می‌ساختم، گرسنگی محبس برایم قابل تحمل بود.