«ﺑﻪ ﻧﺎم آﻧﮑﻪ ﻃﻨﯿﻦ ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﮔﺮﻣﺎ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ»
آرام، آرام ﭘﺮده ﺣﺮﯾﺮ ﺧﺎﻃﺮه را ﮐﻨﺎر زده، روﺑﺮوی ﭘﻨﺠـﺮه ﻏﺒار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻏـﻢ ﻣﯽایستم، ﻣـﺪﺗﯽ اﺳﺖ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﯿﺲ و ﻏﻤﻨﺎﮐﻢ را ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ دﻟﺘﻨﮕﯽ ﻣﯽﺳﭙﺎرم ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ، ﺷﺎﻫﺪ ﺣﻀﻮر ﻋﺎﺑﺮی آَﺷﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ. اﻣﺎ ﭼﻪ ﺳﻮد ﻋﺎﺑﺮ ﺷﻬﺮ ﺗﻨﻬﺎﺋﯿﻢ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮ ﻧﻤﯽ آﯾﺪ. ﺻﺪای ﺧﺶ ﺧﺶ ﺑﺮگﻫﺎ زﯾﺮ ﭘﺎی ﻋﺎﺑﺮان ﮔﻮﺋﯽ آﻫﻨﮓ ﺟﺪاﯾﯽ را ﺑﺮاﯾﻢ ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﺪ. آری، درﻫﻤﯿﻦ روزﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ : ﻋﺎزم ﺳﻔﺮی ﮐﻮﻟﻪﺑﺎرت را ﺑﺴﺘﯽ ﭘـﺸﺖ در دﻟﺘﻨﮕﯽ ﻣﻦ، ﺣﺘﯽ اﺷﮏﻫﺎﯾﻢ را ﭘﺎک ﻧﮑﺮدی و ﻧﮕﻔﺘﯽ، اﻧﺘﻈﺎر ﺗﺎ ﮐﯽ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ؟! دﻟﻢ از رﻓﺘﻨﺖ ﻟﺮزﯾﺪ و اﺷﮏﻫﺎﯾﻢ از ﮔﻮﻧﻪ روان ﺷﺪ و ﺗﻮ ﭼﻪ ﺑﯽاﻋﺘﻨﺎ رﻓﺘﯽ، ﮐﻪ ﻣﻦ ﺣﺎل ﺑﺎﯾﺪ ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﻢ را ﺑﻪ ﺟﺎده ﺑﺪوزم ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻮ را ﺑﺮاﯾﻢ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﺑﯿﺎورد.

در دﻟﻢ ﺷﻮری ﻫﺴﺖ آری،
ﺑﺮگ درﺧﺘﺎن ﻫﻢ رﯾﺨﺖ ﻣﺎه،
در آﺳﻤﺎن ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ
ﺗﻮ،
در ﮐﻨﺎر ﻫﺮ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﯽداﻧﻢ،
ﺷﺎدی و ﺳﺮور ﺳﻬﻢ ﺗﻮﺳﺖ

صفحات کتاب :

کنگره :

‏‫‬‮‭PIR۸۳۶۱‬

دیویی :

‏‫‭۸‮فا‬۱/۶۲

کتابشناسی ملی :

۹۴۰۱۱۹۵

شابک :

978-622-310-497-8

سال نشر :

1402