کتاب خودآموز بورس، نوشتهی سید مجتبی فنایی توسط انتشارات بورس منتشر شده است. این کتاب پس از ارائهی تاریخچهی مختصری از بورس، به تشکیل بازار بورس در ایران میپردازد. کتاب نشان میدهد پس از اینکه فردی بلژیکی به نام «وان لوترفلد» در سال 1315، اساسنامهی داخلی بورس را تهیه کرد، تأسیس این بازار به علت مشکلات ناشی از جنگ جهانی دوم به تأخیر افتاد و در نهایت در سال 1341، موافقتنامهای برای تشکیل هیأت مؤسس بورس سهام تنظیم شد.
دربارهی بورس، کتابهای متعددی در ایران نوشته شده است، اما این کتابها بیشتر برای افرادی قابل استفاده است که یا متخصص بورساند و یا اطلاعات مناسبی از آن دارند.
به ندرت کتابی در این زمینه یافت میشود که بتوان آن را بدون آگاهی قبلی خواند و دانش قابل توجهی از آن به دست آورد. دلیل نگارش کتاب حاضر این است که با آن بتوان جای خالی کتابی ساده، روان و قابل فهم را، برای افرادی که میخواهند برای اولین بار با بورس آشنا شوند، پر کرد.
از جمله ویژگیهای کتاب خودآموز بورس، علاوه بر سادگی، روانی و عدم نیاز به اطلاعات قبلی، این است که سعی شده مطالب آن بسیار کوتاه و سبک نگارش آن به گونهای باشد که فرد نه تنها از خواندن مباحث آن خسته نشود، بلکه در پایان عمدهی مطالب آن به صورت زنجیرهای از آگاهیها در ذهن او باقی بماند.
واژهی بورس مانند هر واژهای دارای یک پیشینهی تاریخی است. برای مثال واژهی بانک از آنجا پدید آمد که در اروپا افراد برای انجام مبادلات پولی خود روی نیمکتهای میدانهای قدیمی مینشستند و پولهای خود را مبادله میکردند. از آنجا که لغت «بنک» در زبان ایتالیایی به معنی نیمکت است.
بعدها مراکزی که وظیفهی انجام مبادلات پولی را بر عهده گرفتند به بانک معروف شدند. واژهی بورس نیز از آنجا پیدا شد که در قرن پانزدهم میلادی بازرگانان و کسبهی شهر بورژ، در شمال غربی بلژیک، در میدانی به نام تربوئرس در مقابل خانهی بزرگزادهای به نام «واندر بورس» جمع میشدند و به داد و ستد میپرداختند.
این امر موجب شد تا آن مکان و سایر مراکزی که در نقاط مختلف بدین منظور تشکیل میشدند به بورس معروف شوند. نظر دیگری هم هست که میگوید اعضای خانوادهی واندربورس هتلدار بودند و علامت خانوادگی آنها سه کیسهی چرمی بود که بر سردر خانهی آنان حک شده بود؛ و از آنجا که در زبان فرانسه بورس به معنای کیسهی چرمی است در آغاز به این محلِ تجمع بورس گفته شد.