کتاب ادب عاشقی
آداب حضور در مجالس اهل بیت (ع)
معرفی کتاب ادب عاشقی
کتاب ادب عاشقی، نوشته محمدرضا عابدینی حاوی نکات معرفتی کاربردی برای رعایت آداب حضور در مجالس اهل بیت (ع) به خصوص در ماه های محرم و صفر است.
کتاب ادب عاشقی با موضوع «آداب حضور در مجالس اهل بیت (ع)» برگرفته از نکات معرفتی و کاربردی مدرس برجسته حوزه علمیه قم و خطیب ارجمند؛ استاد محمدرضا عابدینی در جلسات متعدد سخنرانی در مجالس حسینی و هیأت های دانشجویی و... است که به اهتمام هسته های احیاء امر و منظومه فکری علامه طباطبایی مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام و توسط علی جعفری هرستانی گردآوری و تدوین گردیده و مرحله به مرحله توسط استاد عابدینی تکمیل و تأیید شده است. این کتاب در ده فصل، در بردارنده آداب مقدّماتی حضور در مجالس اهل بیت علیهم‌السلام، آداب معرفتی مجالس اهل بیت و نکات کاربردی فردی، جمعی، تشکیلاتی و تمدنی در این زمینه است.
به بیان نویسنده این کتاب، ادب عاشقی ادب ارتباط با اهل بیت علیهم‌السلام و ادب محبّت به ایشان در مجالس اهل‌بیت علیهم‌السلام است و ما با توجه و محبت‌مان به اهل‌بیت علیهم‌السلام، ظرف دریافت محبت و توجه ایشان می‌شویم؛ لذا هر چقدر با توجه بیشتر و ادب بیشتر در این مجالس حاضر شویم، در وجود ما این اثر را خواهد گذاشت که توجه و محبت اهل‌بیت علیهم‌السلام را با خود داشته باشیم و اگر این ادب حضور و توجه نباشد، خودمان را از رحمت و محبت ایشان محروم ساخته ایم. این محرومیت حقیقتاً محرومیتی عظیم است که خسران ابدی را در پی دارد و چقدر انسان باید کاهل باشد که خود را از چنین توجهی، که نظر رحمتِ رحیمیه‌ی حق‌تعالی است، محروم سازد! ما خود را در حجاب قرار داده و محروم ساخته‌ایم و خود این محجوب بودن، بی‌اعتنایی و بی‌ادبی به ساحت مقدس ایشان است.
گزیده کتاب ادب عاشقی
برپایی مجالس اهل‌بیت(ع) سیره برجای مانده خود ایشان برای زنده نگاه داشتن قیام امام حسین (ع) و احیای امر و ولایت ایشان در جامعه اسلامی و زمینه‌سازی برای فرج ایشان است. خود حضرات معصومین (ع) تأکید فرموده‌اند که «تَزَاوَرُوا وَ تَلَاقَوْا وَ تَذَاکَرُوا أَمْرَنَا وَ أَحْیُوهُ» با یکدیگر رفت و آمد داشته باشید و امر ما اهل‌بیت را یادآوری کنید و به ما توجّه کنید و امر ما را در مجالس و ملاقات با یکدیگر زنده نگه دارید.
برپایی مجالس اهل‌بیت (ع) و ذکر مصائب امام حسین (ع)، سیره خود امامان معصوم (ع) بوده است. این سیره علاوه برآنکه قبل از شهادت امام حسین (ع) و از زمان خود پیامبر اکرم (ص) و بلکه انبیای پیشین وجود داشته است، به طور خاصّ پس از واقعه کربلا مورد توجّه ویژه اهل‌بیت (ع) قرار گرفته است. خطبه‌خوانی حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) در مجلس یزید، گریه‌های مکرّر امام سجاد (ع) و بازماندگان کربلا بر واقعه عاشورا نمونه‌هایی از این سنّت ذکر مصیبت است.
