زهرا اسماعیلی چراتی، متولد هزار و سیصد و چهل و هشت، متأهل و ترانه سرای کتاب ترانه های من و نویسندۀ کتاب داستانی بهنام ۱۳۴۸ است که این کتاب در دست انتشار می باشد. این نویسنده پس از اتمام تحصیلات خود در رشتۀ ریاضی، چندین سال هنر و حرفۀ خیاطی جزو اولویت هایش در زندگی قرار گرفت؛ چنان که موفق به گرفتن دیپلم فنی و حرفه ای در این رشته گردید. وی چون علاقۀ وافری به این هنر داشته است، مدتی نیز به وسیلۀ آن کسب درآمد نمود.

از دیگر علائق او هنر موسیقی است که به سبب همین علاقه، از فن نوشتن خود نیز بهره می‌گیرد؛ بلکه در امر ترانه سرایی نیز بخت خود را مورد آزمایش قرار دهد. او در این زمینه چنین میگوید: «من عاشق موسیقی هستم؛ به خصوص اگر یک آهنگ از متن خوب و روان و ترجیحاً عاشقانۀ خوبی برخوردار باشد. یک متن خوب می‌تواند بر طراوت موزیک بی افزاید و هارمونی بین متن ترانه و موزیک موفقیت خواننده را در پی خواهد داشت.» نویسندگی ریشه در شخصیت این نویسنده از زمان کودکی اش دارد که آن را با نشر آثارش به منصۀ ظهور رسانیده است.

نویسنده در مورد علاقه اش به نویسندگی چنین میگوید: «من از همان دوران بچگی استعداد نویسندگی را در خود یافته بودم؛ زیرا به وضوح میدیدم که اشتیاق و عشق زیادی به نوشتن دارم. از همان دوران، وقتی این شوق و ذوق را در خود وافر دیدم، مصمم شدم تا به طور جدی در این راه گام بردارم؛ اما در ابتدا به دلیل سن پایین و نداشتن مربی و یک استاد خوب نتوانستم در این امر موفقیتی به دست بیاورم و گرایش من به سمت و سوی درس و سپس حرفۀ خیاطی چرخید؛ اما از ده سال پیش کمکم با تشویق دیگران کار را جدی گرفتم. ابتدا سعی کردم از هر طریقی بر دانش و دانسته هایم بیافزایم.

تلاش های مستمر و پشتکارم به علاوۀ دلگرمی و تشویق دیگران مرا در این وادی ثابت قدم گردانید. در طول این سال ها پیاپی به دنبال کسب تجربه بودم و در این راه سعی نمودم از دانش و تجربۀ اساتید فن بهره بگیرم و آن ها را به طور کامل به اجرا درآورم. پس از کسب تجربه در کنار اساتید، نوبت این بود که دایرۀ واژگان خود را تقویت و زیاد کنم؛ زیرا واژه کلید سخن و وسیلۀ جذب مخاطب است. هرچه واژه ها زیباتر و گویاتر باشد، به همان نسبت مخاطب مشتاق تر گردیده و نویسنده موفق تر خواهد بود. من نیز به تبعیت از این قانون از واژه ها به بهترین نحو برای بیان دغدغه های اجتماعی و عاطفی خودم استفاده می کنم. در واقع هر واژه و کلمۀ جدیدی که به ذهنم می رسد، دریایی از احساس وجودی من است که به قلمم انتقال یافته و از آن طریق بر روی کاغذ سرازیر می شود.»

در واقع کتاب ترانه های من نقطه آغازی بود که این نویسنده را در مسیر بیانت های ادبیات وارد سازد به گونه ای که زهرا اسماعیلی با تکیه بر تجارب قبلی و توانایی های خود در نظر دارد تا از تکنیک های جدید در ترانه سرایی نوین ایران نیز آثار بعدی اش نیز استفاده نماید و شور و شوق و علاقۀ او به همراه استمرار در فعالیت های ادبی می تواند او را در این امر موفق تر از قبل نماید.

گزیده کتاب ترانه های من

ازین تردید بیزارم منو انگار اسیر کرده
من بیچاره رو درگیر جنگ با خودم کرده
چقد گشتم تو رفتارت شاید دوست داشتنی باشه
شاید از این همه احساس یه ذره در توام باشه
سکوت چشم تو ازین همه احساس
من و دیونگی و این همه اصرار
ازین تردید بیزارم منو انگار اسیر کرده
من بیچاره رو درگیر جنگ با خودم کرده
ازین قلبی که یخ کرده زیر نگاه سرد تو
فقط می خوام که برگردی ببینی جای خالی تو