بررسی ریشهها و شرح وقایع جوامع بشری با نگرش تاریخی، یکی از کارکردهای متأخر تاریخ است. البته روشن است که علم تاریخ برای رسیدن به این هدف، در گردآوری دادهها و پردازش آنها از روشهای تازهای بهره برده است که «تاریخ شفاهی» یکی از آنها است. تاریخ شفاهی که روشی تازه برای گردآوری خاطرات و روایتهای شفاهی رخدادهای تاریخی است، شاید از جهاتی کهنترین شیوهی تاریخنگاری نیز به شمار آید و با تعیین معیارها و استانداردهای لازم برای این روش تازه –که جایگاه ویژهای در تاریخنگاری یافته- میتوان آنرا شاخهای از «علم تاریخنگاری» قلمداد نمود. در حقیقت محتوای تاریخ شفاهی از طریق فرآیند مصاحبه به دست میآید که شامل مشاهدات و تجربههای تاریخی اشخاص یا نقل قول های آنان از دیگر حاضران در صحنه تاریخ است. تاریخ شفاهی به واسطهی جزئینگری، دخالت «شناخت روان» در بیان و نگارش تاریخ، مستندسازی و اصالتبخشی، روش مناسبی برای تدوین و ثبت دقیق تاریخ، و شناساندن درست رخدادها میباشد. آنچه از اینگونهی تاریخنگاری حاصل میشود، روایت مستندی است که در کنار اطلاعات دیگر، تا اندازهای فراوان، بخشی از «ناگفتهها و اسرار »و «معماها»ی تاریخی را به ویژه در حوزهی تاریخ معاصر بیان و حل میکند.
منظورم از نیروهای بومی منطقه داوطلبین کرد در مناطق کردنشین است. آنها که به نظام علاقه داشتند و دلسوز نظام و مملکت بودند و میخواستند به نوعی به نظام کمک کنند. اینها فرصتی برای همکاری و کمک نداشتند، در واقع نمیتوانستند چون بلافاصله توسط ضد انقلاب ترور و اعدام میشدند. در بین کردها افراد زیادی بودند که با اهداف و اقدامات ضد انقلاب مخالف بودند. در بین عامه مردم حتی در بین اعضای خود حزب دمکرات بعدا برای من از توابین یا آنها که از احزاب جدا شده بودند، نقل کردهاند که در جلسات سران و مسئولین حزب هم عدهای با اقداماتی مثل حمله به روستاها و مانور و رژه مسلحانه در شهر نقده و ایجاد اختلاف بین مردم ترک و کرد و شیعه و سنی مخالف بودند، اما به نظر اینها توجهی نمیشد. به گفتهی همین افراد هدف حزب و سران آن از حمله به روستاها، مین گذاری در مسیر مردم عادی و ایجاد ناامنی در مناطق شیعه نشین ایجاد اختلاف و تفرقه بین اقوام و مذاهب و درگیری بین آنها بود، تا حزب از این فضا و آب گل آلود ماهی بگیرد و اهداف سیاسی خود را پیش ببرد؛ لذا خیلیها مایل بودند که فرصت خدمت و همکاری با نیروهای نظامی، انتظامی و دستگاههای اداری پیدا کنند. که با درایت و تدبیر سردار شهید (محمد) بروجردی طرح سازمان پیشمرگان مسلمان کرد در منطقه راهاندازی شد. یگانهایی تشکیل شد که ترکیب نیروی رزمی آنها خود کردها بودند و این گردانها به نام نبی اکرم (ص) در شهرهای کردنشین سازماندهی و تشکیل شد. و نقش مؤثری در پاکسازی و تأمین امنیت و گسترش خدمات عمرانی در مناطق محروم کردستان داشتند، چون بومی منطقه بودند و به شرایط اجتماعی، فرهنگی و جغرافیایی آشنا بودند از طرفی غالبا مورد اعتماد و احترام مردم کرد هم بودند.