عبدالرزاق دنبلی ـ از ایل دنبل ـ در سال 1176 هـ.ق. در خوی بدنیا آمد. پدرش او را از ده سالگی بعلامت اطاعت از کریم خان زند، برسم گروگان، به شیراز فرستاده بود. این شبه اسارت به سود عبدالرزاق بود و استعداد ذاتی و ذوق وی در خدمت اهل فضل پرورش بسزا یافت. عبدالرزاق پس از مرگ کریم خان به اصفهان رفت و بعد از انقراض زندیه بخدمت شاهان قاجار درآمد و در دربار ایشان (آغا محمدخان و فتحعلی شاه) نامی شد. وی در شیراز کتابی بنام «حدایق الجنان» در اوضاع دربار کریم خان و شرح احوال رجال و دانشمندان و شاعران آن دوران و حکایت هایی چند درباره خود او تألیف کرد و بعدها تغییراتی در آن داده بنام «تجربة الاحرار و تسلیته الابرار» موسوم گردانید. این کتاب نثری استوار و دلکش دارد. عبدالرزاق دنبلی متخلص به «مفتون» بود و کتاب دیگری بنام «مآثر خاقانی» در تاریخ قاجاریه دارد. وی در سال 1243 هـ.ق. در عتبات وفات یافت. صفحه ای چند از حدایق الجنان را درباره کریم خان زند نقل می کنیم.

صفحات کتاب :

251