کتاب از زبانشناسی به ادبیات (جلد دوم) شامل بررسی شگردهای آفرینش شعر و مباحث نظری و طرح چند فرضیه تازه است، که هدف از نگارش آن، توصیف و طبقه بندی جدیدی از صناعات ادبی وابسته به شعر می باشد.
کتاب از زبانشناسی به ادبیات (جلد دوم) از 10 فصل و 39 بخش تشکیل شده، که عناوین فصول عبارتند از:«مروری بر ملاحظات نظری»، «پیشینه ی مطالعات زبان شناختی ادبیات»، «ابزارهای آفرینش شعر»، «تراز ادبی»، «سنت فن شعر»،«انتخاب»، «واقعیت گریزی»، «بدیع شعر»، «پیشنهادی برسبک شناسی ادب فارسی»، «پایان سخن».
ساخت گرایی، برجسته سازی، صورت گرایان روس، مطالعات ادبی در مکتب پراگ، گریز از قواعد زبان خودکار، قطب های استعاری و مجازی، مجاز، تشبیه، کنایه، استعاره، ایهام، تضاد، اغراق، نشانداری درمعنی شناسی، نظام شناختی و انگیزش فراشناختی، واقعیت گریزی و کذب، مبانی طبقه بندی صناعات، مروری بر سنت سبک شناسی، شاخص های تعیین سبک و... . از جمله مواردی است که در کتاب از زبانشناسی به ادبیات (جلد دوم) بررسی شده است.
زبانشناسی تا آنجا در حوزة مطالعة ادبیات پیش میرود که علم برایش ممکن ساخته. زبانشناسی فراتر از این حدّ حرفی برای گفتن ندارد. اینکه «تشبیه» زیباتر است یا «استعاره» در حوزهای مطرح میگردد که در محدودة دانشی چون زبانشناسی قرار نمیگیرد؛ ولی به هر حال میتوان مدعی شد که صرف نظر از مسئلة «زیبایی»، ماهیت «استعاره» به دورتر شدن هر چه بیشتر «مدلول» از «مصداق» میانجامد.
در اینجا «استعاره» را فشرده ترین نوع «تشبیه» نامیدیم بدون آنکه کوچک ترین تردیدی در این مورد به خود راه دهیم؛ اما واقعیت امر این است که در سنت مطالعة فن بیان به این سادگی از این نکته نگذشتهاند.