کتاب تئاتر و نقش شفابخش آن در تعلیم و تربیت نوشته ریچارد مورس توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است. من ریچارد مورس را ابتدا از طریق اجراهای او در «تئاتر بی کلام در نیویورک» می شناختم. ما پس از بسته شدن تئاتر، گاهگاهی همدیگر را می دیدیم و پس از مدتی به کل او را ندیدم و علت دیده نشدن او را نمی دانستم.
پس از سال ها، او برای دیدن نمایش من آمد و پس از اجرا صحبت کردیم و گفت که کتابی نوشته که دوست دارد من آن را بخوانم. او امیدوار بود که اگر آن را دوست داشتم برایش پیش گفتار بنویسم. از آنچه که او گفت (همیشه پرانرژی و با شور و شوق صحبت می کرد)، فکر کردم کتاب باید چیزی در مورد نمایش بی کلام باشد و با تجربیات اجرایی او در تئاتر نیویورک و سیر و سفر او در خارج از کشور ارتباط داشته باشد. همین که دست نوشته اش رسید و به عنوان مطلب نگاه کردم، احساس کردم خیلی جسورانه است.
عنوان آن تئاتر بود و نقش شفابخش آن در آموزش. این عنوان، نهیبی به من زد تا نگاهی گذرا به بخش اول آن بیندازم. عنوان های بخش اول این بود: «مشکلاتی که کودکان ما با آن روبه رو می شوند»، «داستان لوسیا لوپز، گانگستر سابق خیابان های پیلتزین»، «دو پسر ناشنوا، و اینکه آن ها چگونه صدای خودشان را شنیدند» و «یک خودکشی ناموفق، و سال تحصیلی که به طور کامل عوض شد». شروع کردم به خواندن آن ها.
همیشه وقتی نوشته های دوستانم را می خوانم نگران می شوم که اگر از آن خوشم نیامد چه باید بگویم؟ اگر بگویم «خوشم آمد» دروغ است. اما تمام آن کتاب برایم جذاب و مهیج بود. کتاب تئاتر و نقش شفابخش آن در تعلیم و تربیت را سه بار خواندم و همیشه دنبال این موضوع بودم که این داستان ها و نوشته ها درباره عشق و فداکاری، چه حرفی برای گفتن دارند؟ چگونه می توان از تکنیک های مختلف تئاتر استفاده کرد تا تأثیر شفابخش آن را در زندگی کودکان و جوانان مشاهده نمود؟
آنچه که «ریچارد مورس» برای از بین بردن ناامیدی و درد در بین نوجوانان انجام داده، می تواند زنگ بیدار باشی برای همه ما باشد.
[هورتون فوت]
برنده جایزه پولیتزر برای بهترین نمایشنامه
برنده جایزه آکادمی توآیس برای بهترین فیلمنامه
برنده جایزه امی برای بهترین نویسندگی تلویزیون