کتاب رهسپاری pdf

معرفی کتاب رهسپاری

کتاب رهسپاری به قلم وین دایر، فراخوانی برای حرکت کردن از یک زندگی بی معنا و بی هدف و رهسپار شدن به سوی یک زندگی سرشار از معنا و هدف است. در کتاب رهسپاری در ابتدای هر فصل جملات انگیزشی در ارتباط با زندگی و ماهیت آن آورده شده است. در فصل اول سعی بر آن است تا دنیای معنوی که همه انسان ها از آن جا سرچشمه می گیرند ترسیم شود. در ادامه با یادآوری این موضوع که ماهیت انسان از وجودی ازلی است، به بررسی تفاوت ماهیت "من محور" و ماهیت معنوی می پردازد.

وین دایر (Wayne Dyer) در کتاب رهسپاری (The shift) آورده است: در این کتاب، در حد توانم نکته هایی را توضیح می دهم که به نظر می رسد برای دستیابی به سطحی از آگاهی روشنگرانه باید به آن ها توجه داشته باشید. دستیابی به این سطح از آگاهی به شما کمک می کند به سوی یک زندگی سرشار از معنا و هدف پیشروی کنید.

همه ی انسان ها در طی سفر زندگی باید تغییرها یا دگرگونی هایی را پشت سر بگذارند و حرکت هایی را انجام دهند. خوشبختانه، شما می توانید از دو تغییر کلی و نخستین دنیوی فراتر روید و به سوی مسیری برای به وجود آوردن دگرگونی هایی در آگاهی تان رهسپار شوید که به یک زندگی سرشار از معنا و هدف منجر می شود.

نخستین تغییری که همه ی انسان ها آن را پشت سر می گذارند، این است که در حقیقت، شما را از نیستی به هستی می رساند؛ سبب می شود روحتان دارای ساختاری جسمانی شود و شما را از حیطه ای نامریی به دنیایی مادی می آورد که سرشار از اشیاء، محدودیت ها و کالاهای دنیوی است. و دومین تغییر نیز رسیدن از حیطه ی معنویت به دنیای مادی و پرداختن به جاه طلبی ها و خواسته های من محور است. در این سفر بشری، بی تردید، این دو تغییر و تحول اجباری را باید پذیرفت.

گزیده کتاب رهسپاری 

اکنون، این سؤال مطرح است: جست وجو کردن تأیید دیگران و کمبود عزت نفس با جاه طلبی چه ارتباطی دارد؟ پاسخ کوتاه به این سؤال چنین است: به ما آموزش داده می شود، در سراسر زندگی، تا حد امکان با جاه طلبی بیشتر، تأیید همه ی افرادی را جست وجو کنیم که در مقایسه با ما جایگاهی بهتر دارند و از قدرتی بیشتر برخوردار هستند. جاه طلبی کمابیش همیشه به این معنی است که خودمان و اندیشه های ارزشمندمان را کنار بگذاریم. احترام گذاشتن به انسان های دیگر و اندیشه های آن ها ضروری است. به هر حال، ما گاهی می آموزیم که فقط و فقط والدین، آموزگاران، استادان و مدیرانمان را راضی کنیم؛ بی آنکه به خودمان و خواسته های ارزشمندمان توجهی داشته باشیم.

چنین رویدادی چگونه اتفاق می افتد؟ وقتی اندیشه ها و عقاید دیگران را بر اندیشه ها و عقاید ارزشمند خودمان ترجیح می دهیم؛ با چنین موقعیتی روبه رو می شویم. چنین روندی؛ هر روز، هر ماه و هر سال؛ اغلب در سطحی نیمه خودآگاه انجام می شود. در پایان نیز ما با ماهیتی اشتباه و من محور روبه رو هستیم.

وقتی به اندیشه ها و عقاید دیگران، در مقایسه با ارزیابی های خودمان، بیشتر اهمیت می دهیم؛ در حقیقت آن خرد بیکرانی را نادیده می گیریم که ما را آفریده است. هرچه بیشتر این باورهای خودبینانه را کامل کنیم؛ بیشتر گرایش داریم تا اهمیت ماهیت من محورمان را باور داشته باشیم. انگیزه ی ما برای انباشتن کالاهای مادی بیشتر و دستیابی به موفقیت های عالی تر در پایان سبب می شود فراموش کنیم که ارزش اصلی ما بر مبنای ارتباطمان با ماهیت معنوی وجودمان تعیین می شود. به بیان دیگر، ارتباط ما با سرچشمه ی وجودمان کم و کم تر می شود.