کتاب «اخلاق تبری»، تألیف دکتر علیاکبر نوایی است که توسط انتشارات حوزه علمیه خراسان و به اهتمام هیئت اندیشهورز دین، سلامت و سبک زندگی منتشر گردیده است.
فرهنگ دینی و اسلامی ما دارای مفاهیمی بلند است که همواره روح معنا و حماسه را با خود حمل میکند و ما با حکم عقیده و ایمان به این فرهنگ متعالی، باید این مفاهیم عالیه را بپذیریم؛ واژگان و مفاهیمی که سازندهاند و قادرند سرنوشت امتی و یا ملتی را متحول سازند و دست آدمی را بگیرند و به سوی قله کمال و تعالی پیش ببرند. شناخت این واژگان و مفاهیم نقش بارزی در خروج از توقفگاههای کموبیش طولانی دارند و در واقع آثار فکری، اعتقادی، عملی و حماسی ادوار تاریخی، مربوط به درک همین مطلب است.
از جمله این مفاهیم عالیه و بلند، واژه تبرّی است که در واقع موضعگیری عقیدتی، مرامی، مسلکی، سیاسی انسان پاکنهاد دینمدار و معتقد به حقایق اسلامی، از دشمنان عقیده و مرام و مسلک خویش است. ورود در قلعه ایمان، «تولّی» نامیده میشود و گسستگی از فضای کفر «تبرّی» نام گرفته است. کتاب «اخلاق تبرّی» در صدد است تا اخلاق تبری را که فضایی از نور را میپراکند و الهامآفرینی و نجاتبخشی در درونش نهاده شده است، تبیین کند. این کتاب در 7 فصل ارائه شده است. اثر مزبور بر اساس دروس اخلاق تبرّی که در نخستین دوره تربیت پژوهشگر اخلاقپژوهی توسط استاد نوایی ارائه گردیده، تألیف شده است. در این دوره به سرفصلهای مهمی در زمینۀ اخلاق تبرّی از جمله مفهوم تولّی و تبرّی، هماهنگی تبرّی با اخلاق، مبارزه و مدارا با مخالفین، اصول حاکم بر اخلاق تبرّی و آمیختگی تبرّی با اخلاق در مذهب تشیّع پرداخته شده است.
مسئله اخلاق، به دلیل بنیادی بودنش در حوزه نظر و به دلیل اثرگذاری بیبدیل و مهم آن، در تصمیمها و اقدامها، از بنیادیترین بخشها در عرصه حیات اجتماعی و در مواجهه با خودی و غیرخودی است. این شاخص، از مهمترین و کارسازترین و اثربخشترین عناصر جامعه دینی پنداشته و محسوب میشوند، زیرا سازمان ذهنی، معرفتی و اخلاقی افراد یک جامعه و کلیت آن، به همه رفتارها و تظاهرات کرداری جهت میدهند، از این جهت، نقش اخلاق را در مواجهه با مخالفان از عمدهترین رسالتهای جامعه توحیدی، ولایی و از جمله مهمترین عناصر نظم ولایی میشماریم. حقیقت آن است که نیاز همه انبیاء بشر به اخلاق همان نیاز همه افراد و جماعتهای انسانی، به وحی و نبوت و رهبری و امامت است؛ زیرا موضوع همه آنها، هدایتگری بشر و جلوگیری انسان از تباهیها و انحرافات است.